(παρακαλώ κατ' αρχήν διορθώστε, βγάλτε το πρώτο "αθλητικό" από τον τίτλο, μου ξέφυγε...) [edit] Διορθώθηκε [edit]
Άνοιξα αυτό το θέμα (χωρίς να πολυψάξω αν υπάρχει κάπου αλλού, για να λέω την αλήθεια), για να καταχωρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ο σπήκερ περνούσε στον κόσμο, κάποιες άλλες εποχές, την ένταση της στιγμής του αγώνα. Εκεί που η φρασεολογία και ο χρωματισμός της φωνής συνήθως φλέρταρε με τα όρια της υποκειμενικότητας (σώπα καημένε, που το είδες αυτό).
Ας θυμηθούμε αν θέλετε, σε "ρετρό" χρόνο φυσικά (μη μου αναφέρετε τον Χελάκη το 2004), κάποιες μοναδικές "κορώνες" από μικροφώνου, όπως χρωμάτισαν κορυφαίες αντίστοιχα αθλητικές στιγμές...
Τιμής ένεκεν, στην πρώτη και καλύτερη θέση, ο Βασίλης Γεωργίου στον τελικό μπάσκετ ΑΕΚ-Σλάβια το 1968. Φράσεις όπως "έγινε η Ανάστασις", "το τρίπτυχο ΑΕΚ-ΕΛΛΑΣ-ΕΥΡΩΠΗ", είναι ένα πενιχρό μόλις δείγμα, παρμένο από τα τελευταία λεπτά του αγώνα, των λεγομένων που που εμπλούτισαν τη συνολική περιγραφή ("...έλα παιδάκι μου, χάσε κι εσύ ένα...Και το χάνει !...") :
Στη δεύτερη θέση, ο υποβόσκων "αντιγερμανισμός" του Γιάννη Διακογιάννη, συνοδοιπόρος της - λόγω συζύγου - εξ' αγχιστείας "γαλλικής καταγωγής του", στον περίφημο ημιτελικό του Μουντιάλ του 1982.
Παρατηρείστε τη διαφορά στην περιγραφή του 3-1 από τον Ζιρές ("δυοτρια-εναααα") και του 3-2 από τον (μισοτραυματία, αν θυμάμαι καλά εκείνο το βράδι) Ρουμενίγκε, όπως και στο τελικό 3-3 του Φίσερ.
Μετά το σοκ του αποκλεισμού των Γάλλων, ο "Ζανό" πήρε τη ρεβάνς του στον τελικό αβαντάροντας τους Ιταλούς, με φράσεις όπως "σαν σε προπόνηση" στο τρίτο γκολ του Αλτομπέλλι, αλλά και πιο πριν, την τρομερή κραυγή του στο 2-0 του Ταρντέλλι (δυστυχώς δε βρήκα στο youtube αυτή την περιγραφή, αν και ακούγεται δεκαετίες σε σποτάκια του Sport FM).
[edit] To Video δεν υπάρχει [edit]
Αν σας ενδιαφέρει σαν θέμα και θέλετε να το συνεχίσετε, μπορούμε όλοι μαζί να μαζέψουμε αυτό το υλικό.
Άνοιξα αυτό το θέμα (χωρίς να πολυψάξω αν υπάρχει κάπου αλλού, για να λέω την αλήθεια), για να καταχωρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ο σπήκερ περνούσε στον κόσμο, κάποιες άλλες εποχές, την ένταση της στιγμής του αγώνα. Εκεί που η φρασεολογία και ο χρωματισμός της φωνής συνήθως φλέρταρε με τα όρια της υποκειμενικότητας (σώπα καημένε, που το είδες αυτό).
Ας θυμηθούμε αν θέλετε, σε "ρετρό" χρόνο φυσικά (μη μου αναφέρετε τον Χελάκη το 2004), κάποιες μοναδικές "κορώνες" από μικροφώνου, όπως χρωμάτισαν κορυφαίες αντίστοιχα αθλητικές στιγμές...
Τιμής ένεκεν, στην πρώτη και καλύτερη θέση, ο Βασίλης Γεωργίου στον τελικό μπάσκετ ΑΕΚ-Σλάβια το 1968. Φράσεις όπως "έγινε η Ανάστασις", "το τρίπτυχο ΑΕΚ-ΕΛΛΑΣ-ΕΥΡΩΠΗ", είναι ένα πενιχρό μόλις δείγμα, παρμένο από τα τελευταία λεπτά του αγώνα, των λεγομένων που που εμπλούτισαν τη συνολική περιγραφή ("...έλα παιδάκι μου, χάσε κι εσύ ένα...Και το χάνει !...") :
Στη δεύτερη θέση, ο υποβόσκων "αντιγερμανισμός" του Γιάννη Διακογιάννη, συνοδοιπόρος της - λόγω συζύγου - εξ' αγχιστείας "γαλλικής καταγωγής του", στον περίφημο ημιτελικό του Μουντιάλ του 1982.
Παρατηρείστε τη διαφορά στην περιγραφή του 3-1 από τον Ζιρές ("δυοτρια-εναααα") και του 3-2 από τον (μισοτραυματία, αν θυμάμαι καλά εκείνο το βράδι) Ρουμενίγκε, όπως και στο τελικό 3-3 του Φίσερ.
Μετά το σοκ του αποκλεισμού των Γάλλων, ο "Ζανό" πήρε τη ρεβάνς του στον τελικό αβαντάροντας τους Ιταλούς, με φράσεις όπως "σαν σε προπόνηση" στο τρίτο γκολ του Αλτομπέλλι, αλλά και πιο πριν, την τρομερή κραυγή του στο 2-0 του Ταρντέλλι (δυστυχώς δε βρήκα στο youtube αυτή την περιγραφή, αν και ακούγεται δεκαετίες σε σποτάκια του Sport FM).
[edit] To Video δεν υπάρχει [edit]
Αν σας ενδιαφέρει σαν θέμα και θέλετε να το συνεχίσετε, μπορούμε όλοι μαζί να μαζέψουμε αυτό το υλικό.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
