Άγγελος

[jimijoop]

Άγγελος (1982)


Retrodb:http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%86%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82

Έτος: 1982

Διάρκεια: 126'

Είδος: Κοινωνική

Εταιρία παραγωγής: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

Σκηνοθεσία: Γιώργος Κατακουζηνός

Σενάριο: Γιώργος Κατακουζηνός

Μουσική σύνθεση: Σταμάτης Σπανουδάκης

Παραγωγός: Γιώργος Κατακουζηνός

Φωτογραφία: Τάσος Αλεξάκης

Ηθοποιοί: Μιχάλης Μανιάτης , Διονύσης Ξανθός , Κατερίνα Χέλμη , Βασίλης Τσάγκλος , Γιώργος Μπάρτης , Μαρία Αλκαίου , Αλέκα Τουμαζάτου , Ελένη Κούρκουλα , Αλίκη (I) , Τάσος Παπαδάκης , Μπάμπης Σαρηγιαννίδης , Νίκος Κούρος , Στέλιος Λιονάκης , Μιχάλης Γιαννάτος , Μιχάλης Αγγελιδάκης , Παύλος Κοντογιαννίδης , Μενέλαος Ντάφλος , Τάσος Πολυχρονόπουλος , Διονύσης Σαμαρτζής , Τάκης Μόσχος , Σπύρος Μπιμπίλας , Νίκος Μαντάς , Χρήστος Πάντζαλης

Σχόλια/Πλοκή: Ο εραστής ενός νεαρού ομοφυλόφιλου τον σπρώχνει στην πορνεία και το έγκλημα.

Trivia: Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1982-1983 και έκοψε 297.461 εισιτήρια. Ήρθε στην 2η θέση σε 48 ταινίες. Τρία βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1982: καλύτερης ταινίας, σεναρίου & πρώτου ανδρικού ρόλου (Μιχάλης Μανιάτης).

πηγη:Retrodb

tο τρειλερ της ταινιας[video=youtube;Enz-hIZe3U0]

 

[Domenica]

Απο τις πιο καταθλιπτικες ταινιες του ελληνικου κινηματογραφου που αντιμετωπιζει με γραφικοτητα, αρκετα κλισε και με πολλα λανθασμενα στερεοτυπα το θεμα της. Νομιζω πως η προσφατη και πολυ καλη ταινια ᾽᾽Στρέλλα᾽᾽ που εχει παρομοιο θεμα ειναι πιο ανθρωπινη και πιο ουσιαστικη και εχει και χιουμορ, πραγμα που απουσιαζει εντελως απο τον ᾽Ἀγγελο᾽᾽. Φανταζομαι πως οι προθεσεις του σκηνοθετη (Γ. Κατακουζηνος) ηταν καλες αλλα αντιμετωπιζει ολους τους ηρωες της ταινιας σαν καρικατουρες και οχι σαν ανθρωπους. Αυτο το στοιχειο με ενοχλησε τοσο πολυ που δεν προσεξα το αν οι ερμηνειες ηταν καλες ή οχι. Παντως για να πω και ενα θετικο εχει πολυ ομορφα ρετρο πλανα της Αθηνας των 80ς και ωραια φωτογραφια. Καπου ειχα διαβασει πως βασιζεται σε αληθινη ιστορια αλλα πως και ο αληθινος πρωταγωνιστης ειχε ενοχληθει απο τις οποιες υπερβολες.

 

[RIO]

Προσωπική άποψη, πως πρόκειται για σκληρή, ρεαλιστική ταινία. Μη πολιτικά ορθή, δεν δείχνει καταστάσεις που δεν συμβαίνουν ( μην γελιόμαστε). Προτιμώ ρεαλιστικές ταινίες για το θέμα (όπως πχ το Ψωνιστήρι με Πατσίνο) παρά ανούσιες, πολιτικά ορθές και εύπεπτες ταινιούλες...

 

[caprice]

@ Domenica

Δεν νομίζω ότι η "Στρέλλα" έχει "παρόμοιο" θέμα και δεν αντιλαμβάνομαι πώς το εννοείς και ποιό το νόημα της αναφοράς αυτής. Τέλος πάντων.

Ας έχουμε κατά νου ότι το σενάριο βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα, υπήρξε θύμα, θύτης, ποινή, φυλάκιση και λοιπά. Υπήρξαν επίσης ενστάσεις και εντάσεις τόσο από το θύτη αλλά και τις οικογένειες των εμπλεκόμενων μερών, ανακατεύτηκε η πολιτεία για το αν θα προβληθεί. Ένα απλό ψάξιμο στο διαδίκτυο μας δίνει εκατοντάδες πληροφορίες από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης.

@ RIO

Θα ήθελα μόνο να πω ότι το 1982 ήταν μεγάλο τόλμημα να γυριστεί και να βγει στους κινηματογράφους η ταινία αυτή. Γι' αυτό και μόνο το λόγο δεν μπορώ να την κρίνω αυστηρά.

 

[tonytony]

Εκτός από το φυσικά πολύ σκληρό σενάριο και τις αρκετά τολμηρές σκηνές , 3 πράγματα θυμάμαι πως μου έχουν κάνει πολύ εντύπωση στην ταινία.

 


1. Η ερμηνεία της Ελένης Κούρκουλα σαν σπαστική αδερφή του Άγγελου.


2. Η Μαρία Αλκαίου που είναι η γιαγιά του Άγγελου και οι πέτρες που τρώει από τον λιθοβολισμό.


3. Η ερμηνεία του Βασίλη Τσάγκλου που είναι ο πατέρας του Άγγελου , η αντίδρασή του μόλις μαθαίνει τι είναι ο γιός του , το πως χτυπάει και ματώνει το κεφάλι του και φυσικά το όλο σκηνικό στο νεκροτομείο...

 

[Rinus Cesar]

Στην ταινία αυτή ο Σταμάτης Σπανουδάκης έχει γράψει μιααα μουσική .... μα μιαααα μουσική .... Πραγματικά, με τα 80ς συνθεσάιζερ του "έπλεξε" ένα αριστούργημα, πολύ μπροστά για την εποχή του !!! Όμως, το ωραιότερο και πιο εμπνευμένο μέρος της μουσικής αυτής της ταινίας ο συνθέτης το παίζει όχι με τα συνθεσάιζερς του, αλλά με κάποιο έγχορδο [νομίζω με τζουρά] !!!

Παρόλο που τη μουσική της ταινίας την έχω άκούσει άπειρες φορές [από μια φοιτητική κασέτα], εντούτοις την ταινία δεν την έχω δει κι έτσι δεν μπορώ να εκφέρω άποψη .....

 

[spyrosd]

Παρόλο που ο Μιχάλης Μανιάτης είχε πάρει βραβείο στην Θεσσαλονίκη και τα συγχαρητήρια της Μελίνας ("στις σκηνές που έπαιζες με τα γυναικεία ρούχα, μου θύμισες εμένα στην νΣτέλλα", του είχε πει) δεν έπειθε σαν λαικό παιδί. Και στα ξεσπάσματα του δεν μου άρεσε. Πάντως η ταινία ήταν πολύ καλή και είχε προκαλέσει ντόρο. Και το 1982 που πρωτοπροβλήθηκε και το 1987 που την έβγαλαν σε επανέκδοση, αφού ο αληθινός ήρωας είχε κάνει αίτηση αποφυλάκισης και είχε απορριφτεί από τον Σαρτζετάκη. Τελικά θα αποφυλακιστεί επί προεδρίας Καραμανλή.

 

[Rinus Cesar]

, αφού ο αληθινός ήρωας είχε κάνει αίτηση αποφυλάκισης .

Αίτηση για απονομή χάριτος είχε κάνει ο αληθινός ήρωας ...

Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα πράγματα που θυμάμαι - ως παιδάκι - από την "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" εκείνης της εποχής σχετικά με την υπόθεση του Άγγελου !!! Όμως ... επειδή το ζήτημα είναι πολύ "λεπτό" προτιμώ να σιωπήσω .....

 

[Rinus Cesar]

Στο υπ' αριθμ. 6 ποστ μου είχα γράψει ότι το ωραιότερο σημείο της μουσικής του Σπανουδάκη για την ταινία είναι αυτό όπου ο συνθέτης παίζει τη μελωδία με ένα έγχορδο [΄μάλλον "ηλεκτρικό" μπουζούκι, του οποίου έχει "πειράξει"τον ήχο και το κάνει να ακούγεται παράξενα] !!! Να, λοιπόν, που αυτή τη μουσική την βρήκα αναρτημένη : http://youtu.be/p09xJ115SaU

 

[nwntas]

Προτιμώ ρεαλιστικές ταινίες για το θέμα (όπως πχ το Ψωνιστήρι με Πατσίνο) παρά ανούσιες, πολιτικά ορθές και εύπεπτες ταινιούλες...

Κοίτα, απόλυτα ρεαλιστικό το "Ψωνιστήρι" δεν το λες... Ίσα ίσα είναι αρκετά υπερβολικό σε κάποια σημεία.

Τον "Άγγελο" τον είδα πριν χρόνια που τον είχε δώσει σε προσφορά μια εφημερίδα. Είχα ακούσει δυο λόγια για την υπόθεση, ότι ήταν αληθινή, αλλά δεν ήξερα και πάρα πολλά. Το θέμα γενικά δε με σόκαρε τόσο ούτε με φόβισε, αλλά σαν ταινία είναι κάπως βαριά και καταθλιπτική. Αυτό μου χει μείνει από την ταινία, η βαριά γεύση και η νταουνίλα που σου αφήνει. Κατά τ'άλλα που καλές οι ερμηνείες και, όντως, η κάπως ανατριχιαστική/αηδιαστική η σκηνή με τον πατέρα. Θα την ξανάβλεπα αλλά με κρύα καρδιά, όχι λόγω παιξίματος, γιατί ίσα ίσα είναι εξαιρετικές οι ερμηνείες, αλλά λόγω αυτής της νταουνίλας που σου αφήνει...

 

[thanos75]

Κοίτα, απόλυτα ρεαλιστικό το "Ψωνιστήρι" δεν το λες... Ίσα ίσα είναι αρκετά υπερβολικό σε κάποια σημεία.
Τον "Άγγελο" τον είδα πριν χρόνια που τον είχε δώσει σε προσφορά μια εφημερίδα. Είχα ακούσει δυο λόγια για την υπόθεση, ότι ήταν αληθινή, αλλά δεν ήξερα και πάρα πολλά. Το θέμα γενικά δε με σόκαρε τόσο ούτε με φόβισε, αλλά σαν ταινία είναι κάπως βαριά και καταθλιπτική. Αυτό μου χει μείνει από την ταινία, η βαριά γεύση και η νταουνίλα που σου αφήνει. Κατά τ'άλλα που καλές οι ερμηνείες και, όντως, η κάπως ανατριχιαστική/αηδιαστική η σκηνή με τον πατέρα. Θα την ξανάβλεπα αλλά με κρύα καρδιά, όχι λόγω παιξίματος, γιατί ίσα ίσα είναι εξαιρετικές οι ερμηνείες, αλλά λόγω αυτής της νταουνίλας που σου αφήνει...

Η ταινία φυσικά βασίστηκε σε αληθινό έγκλημα του 1976, για το οποίο είχε γίνει μάλιστα μεγάλος ντόρος και είχε σοκάρει πολύ την κοινή γνώμη εκείνη τη χρονιά...Η ταινία γυρίστηκε 6 χρόνια μετά. Όσον αφορά την ταινία συμφωνώ απόλυτα πως ο Μανιάτης ήταν άκρως υπερβολικός στο παίξιμό του, απεναντίας "κέντησαν" οι Τσάγκλος και ΑΛκαίου στις ερμηνείες του. Πάντως παρά τα όποια αρνητικά στοιχεία, θεωρώ θετικό πως μια τόσο politically uncorrect ταινία κατάφερε και γυρίστηκε στην άκρως συντηρητική Ελλάδα του 1982.

Πριν λίγο χρόνια σε μια μεσημεριανή εκπομπή εμφανίστηκε ο πραγματικός ήρωας της ταινίας-μου διαφεύγει το όνομά του τώρα. Ανέφερε πως ζει στην Ελευσίνα, έχει μια σχέση, και επιπλέον νομίζω πως ασχολείται -εάν δεν απατώμαι- με αγιογραφίες. Αν μη τι άλλο ο άνθρωπος βρήκε πια τις ισορροπίες στη ζωή του. Ανέφερε μάλιστα για την ταινία πως έχει αρκετές ανακρίβειες στην ιστορία του. Για παράδειγμα ο ίδιος ποτέ δεν υπήρξε τραβεστί ούτε "έκανε πεζοδρόμιο", όπως εμφανίζεται ο Μανιάτης να κάνει στην ταινία!

 

[nwntas]

Πάντως παρά τα όποια αρνητικά στοιχεία, θεωρώ θετικό πως μια τόσο politically uncorrect ταινία κατάφερε και γυρίστηκε στην άκρως συντηρητική Ελλάδα του 1982. Πριν λίγο χρόνια σε μια μεσημεριανή εκπομπή εμφανίστηκε ο πραγματικός ήρωας της ταινίας-μου διαφεύγει το όνομά του τώρα. Ανέφερε πως ζει στην Ελευσίνα, έχει μια σχέση, και επιπλέον νομίζω πως ασχολείται -εάν δεν απατώμαι- με αγιογραφίες. Αν μη τι άλλο ο άνθρωπος βρήκε πια τις ισορροπίες στη ζωή του. Ανέφερε μάλιστα για την ταινία πως έχει αρκετές ανακρίβειες στην ιστορία του. Για παράδειγμα ο ίδιος ποτέ δεν υπήρξε τραβεστί ούτε "έκανε πεζοδρόμιο", όπως εμφανίζεται ο Μανιάτης να κάνει στην ταινία!

Σε αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα. Η ταινία έχει αυτή την καινοτομία, ότι κατάφερε να μιλήσει με κάποια ειλικρίνεια για το θέμα της ομοφυλοφιλίας και της παρενδυσίας στην Ελλάδα, θέματα όχι απλά ταμπού για την εποχή, αλλά "τζιζ κακά" όπως έλεγαν παλιά οι μαμάδες. Έπρεπε να ανοίξει η συζήτηση επάνω στο θέμα, αλλά δυστυχώς οι αναγνώσεις επάνω στο θέμα ήταν βαθιά ποτισμένες από το έγκλημα και αρνητικά φορτισμένες. Οπότε δυστυχώς η ταινία δε βοήθησε και πολύ την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας από το γενικό πληθυσμό, όμως προκλήθηκε μια κάποια συμπάθεια για τον Χρήστο Ρούσσο (το όνομα του πραγματικού "Άγγελου") που συνέβαλλε και στην αποφυλάκισή του αργότερα.

Πάλι καλά ο Χρήστος κατάφερε και βρήκε την ηρεμία στη ζωή του, παρά τη μυθιστορηματική εξέλιξή της.

 

[elephadas]

Έχω κάπου καταχωνιασμένη την ταινία αλλά δεν την έχω δει. Δεν αντέχω να βλέπω καταθλιπτικές ταινίες. Θυμάμαι κάπως αμυδρά τα αρχικά γεγονότα πάνω στα οποία βασίστηκε, λόγω του ντόρου που είχε γίνει. Αλλά από τη στιγμή που δεν παριστάνει την ιστορική ή βιογραφική ταινία, αλλά είναι ταινία μυθοπλασίας, δεν έχει νήμα οποιαδήποτε σύγκρισή της με τα πραγματικά γεγονότα. Και αν δεν χρησιμοποιεί τα ονόματα των ανθρώπων πάνω στους οποίους βασίζονται οι ήρωές της, δεν μπορούν κι εκείνοι να την κατηγορήσουν ότι τους αδικεί με τον τρόπο που τα παρουσιάζει.

Δεν ξέρω πόσο έχει αλλάξει η τωρινή Ελλάδα στην αντιμετώπιση των θεμάτων που πραγματεύεται η ταινία, αλλά όταν γυρίστηκε δεν ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα από την εποχή που ζούσα εκεί (θυμίζω ότι έφυγα το 1980). Η ομοφυλοφιλία ήταν τελείως ταμπού... καλά, δεν μιλάμε για τις μαμάδες και το τζιζ κακά, αλλά ακόμη και οι υποτιθέμενοι πιο προοδευτικοί σ' αυτά φοιτητές (ο κύκλος μου τότε) ήταν πολύ συντηρητικοί σε κοινωνικά θέματα. Άλλωστε το ΚΚΕ που είχε μεγάλη δύναμη στα πανεπιστήμια ήταν πάντα πολύ συντηρητικό κοινωνικά. Αλλά και οι άλλες παρατάξεις που ήταν προοδευτικές στα λόγια στην πράξη ήταν πολύ "παραδοσιακότερες" σ' αυτά. Όχι μόνο για ομοφυλοφιλία αλλά και για τις σχέσεις των φύλων και για τη θέση της γυναίκας κλπ κλπ. Θεωρητικά ήμασταν υπέρ της ισότητας, αλλά δεν ήξερα κανέναν που να έπλενε πιάτα στο σπίτι του ή τουλάχιστον που να το παραδέχεται. Οπότε η ταινία ήταν πραγματικά επαναστατική για την εποχή της στον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα (δεν την έχω δει, όπως είπα, αλλά ξέρω μέσες άκρες τι λέει). Και σοκάρισε πολύ. Αφού περισσότερα θυμάμαι για την ταινία παρά για την αρχική ιστορία στην οποία βασίστηκε, ας μην ήμουν Ελλάδα όταν γυρίστηκε (και ήταν και προϊντερνετική εποχή).

 

[nwntas]

elephada σου προτείνω να δεις την ταινία, ας είναι κάπως μελαγχολική. Βρες κάποια στιγμή το χρόνο και τη διάθεση και δες τη, αξίζει. Όσο για την ισότητα και την απελευθέρωση, έπρεπε να έρθει η δεκαετία του '90 και να γίνουν πιο ρεαλιστικά τα πράγματα και πιο απτή πραγματικότητα, δηλαδή να μη σοκάρει τόσο ή να θεωρείται περισσότερο δεδομένη η ισότητα.

 

[thanos75]

elephada σου προτείνω να δεις την ταινία, ας είναι κάπως μελαγχολική. Βρες κάποια στιγμή το χρόνο και τη διάθεση και δες τη, αξίζει. Όσο για την ισότητα και την απελευθέρωση, έπρεπε να έρθει η δεκαετία του '90 και να γίνουν πιο ρεαλιστικά τα πράγματα και πιο απτή πραγματικότητα, δηλαδή να μη σοκάρει τόσο ή να θεωρείται περισσότερο δεδομένη η ισότητα.

Συμφωνώ απόλυτα, είναι μια ταινία που αξίζει κάποιος να δει παρά τις όποιες ατέλειές της. Δυστυχώς πάντως και στη δεκαετία του 90 που αναφέρεις φίλε μου, ακόμα τα πράγματα ήταν αρκετά συντηρητικά και οι πιο πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές απεικονίσεις των gay ήταν μάλλον καρικατουρίστικες ή γενικά αρνητικές. Προσωπικά νομίζω πως μόλις τα τελευταία χρόνια τα πράγματα στον κινηματογράφο (και ως ένα σημείο στην τηλεόραση) έχουν αρχίσει να γίνονται κάπως πιο ρεαλιστικά

 

[nwntas]

Συμφωνώ απόλυτα, είναι μια ταινία που αξίζει κάποιος να δει παρά τις όποιες ατέλειές της. Δυστυχώς πάντως και στη δεκαετία του 90 που αναφέρεις φίλε μου, ακόμα τα πράγματα ήταν αρκετά συντηρητικά και οι πιο πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές απεικονίσεις των gay ήταν μάλλον καρικατουρίστικες ή γενικά αρνητικές. Προσωπικά νομίζω πως μόλις τα τελευταία χρόνια τα πράγματα στον κινηματογράφο (και ως ένα σημείο στην τηλεόραση) έχουν αρχίσει να γίνονται κάπως πιο ρεαλιστικά

Α εννοούσα για την ισότητα των γυναικών. Σχετικά με το θέμα της ομοφυλοφιλίας, στη δεκαετία του 1990 ξεκίνησε πιο ουσιαστικά ο διάλογος, μιας και τότε εμφανίστηκαν και τα πρώτα κλαμπ με μεγάλο γκει κοινό ή ξεκίνησε ο ντόρος της Μυκόνου. Σε αυτό συνέβαλε και η αισθητική των ιλουστρασιόν περιοδικών τύπου Κωστόπουλου, αλλά και η όλη τάση της μόδας σε όλο τον κόσμο σχετικά με τη διαφορετικότητα. και πάλι η Ελλάδα δεν ήταν τόσο προοδευτική και ο διάλογος αυτός παρέμεινε στις απεικονίσεις στα media, ειδικά σε ταινίες και σειρές από την αμερική, αλλά και μέσω των μουσικών βίντεο κλιπ. Γενικά αναδύθηκε μια ποπ σεξουαλική απελευθέρωση, ειδικά στα πλαίσια διάφορων τέκνο φεστιβάλ στην κεντρική Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα έμεινε μόνο στα λόγια. Οι απεικονίσεις και οι συζητήσεις εντός Ελλάδος ήταν κυρίως σατυρικού και περιπαικτικού χαρακτήρα, οπότε και πάλι δεν υπήρξε ανοιχτός ουσιαστικός διάλογος. Την περασμένη δεκαετία ήταν που πλέον σταματήσαμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, υπήρξε μια πιο σαφής έκφραση από μέρους των ομοφυλοφίλων (όπως η πληθώρα γκέι κλαμπ και μπαρ ή το γκέι πράηντ), υπήρξε μια δειλή ανοχή από πλευράς πολιτών, αλλά και πάλι δεν έχει υπάρξει ακόμη και σήμερα η αποδοχή, παρά μόνο η σε ένα βαθμό ανοχή. Ελπίζω στη δεκαετία που διανύουμε να ολοκληρωθεί η διαδικασία της αποδοχής, να μην τίθενται πια νομικά ζητήματα για τα ζευγάρια του ιδίου φύλου, όπως σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο γίνονται αποδεκτά.

 

[Domenica]

...αλλά και πάλι δεν έχει υπάρξει ακόμη και σήμερα η αποδοχή, παρά μόνο η σε ένα βαθμό ανοχή. Ελπίζω στη δεκαετία που διανύουμε να ολοκληρωθεί η διαδικασία της αποδοχής, να μην τίθενται πια νομικά ζητήματα για τα ζευγάρια του ιδίου φύλου, όπως σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο γίνονται αποδεκτά.

Μακάρι οντως και στην Ελλάδα (και στον κοσμο γενικα) τα ζευγαρια του ίδιου φυλου να αποκτησουν τα ίδια δικαιωματα με τα ετεροφυλόφυλα ζευγάρια τοσο σε νομικο οσο και σε κοινωνικό επίπεδο! Οπως επισης να προστατευονται και τα δικαιωματα των τρανσεξουαλ. (για να μην ξεφυγουμε ομως οφ τοπικ οποιος θελει ας συνεχισουμε με pm).




Η ταινια ''Αγγελος'' ομως νομιζω πως δεν εχει τοσο σχεση με την ιστορια ενος ζευγαριου του ιδιου φύλου ουτε καν με μια ιστορια για καποιον αντρα που ντυνεται με γυναικεια ρουχα (κατι ασχετο με το αν καποιος ειναι γκει ή οχι - δειτε και το πολυ ενημερωτικο ''Εντ Γουντ'' του Τιμ Μπαρτον επι του θεματος). Το να ντυνεται καποιος με ρουχα του αλλου φυλου δεν προσδιοριζει τον σεξουαλικο προσανατολισμο του. Επισης υπάρχουν γκει αντρες με ματσο ή θυλυπρεπη εμφανιση ή με εντελως αδιαφορη εμφανιση οπως και λεσβιες ανδροπρεπεις ή με σεξι θηληκοτητα ή απλα κοπελες της διπλανης πορτας, οι γκει δεν δειχνουν με εναν συγκεκριμενο τροπο!!! Αυτη η παρανοηση κανει καποιες σκηνες οπως πχ αυτη με το κοκκινο εσωρουχο να μοιαζουν με παρωδια. Η ταινια αναφερεται κατα την γνωμη μου κυριως στους εκδιδομενους, θα μπορουσε καλλιστα η ιδια ιστορια να ειναι μεταξυ ενος ετεροφυλοφυλου ζευγαριου αλλα και παλι τα κλισε θα ηταν ενοχλητικα και ισως το ιδιο προσβλητικα. (Θα ειχε ενδιαφερον παντως να βλεπαμε περισσοτερες ιστοριες μεταξυ φυσιολογικων ομοφυλοφυλων ζευγαριων τυπου ''The kids are allright'' ή ''Brokeback Mountain'' στην Ελλαδα).

Η ταινια εκτος απο το να προβαλει ολες τις φοβιες του μεσου Ελληνα για την ομοφυλοφυλια (πως και καλα οδηγει στο εγκλημα, στην πορνεια και θεος ξερει σε τι αλλο) με εκανε να νιωσω αμηχανα και σε σχεση με την παρουσιαση των ανθρωπων με ειδικες αναγκες και των φτωχων, οι χαρακτηρες της μανας και της αδερφης ειναι επισης καρικατουρες. Τολμηρη επιλογη της Κατερινας Χελμη να παιξει αυτον τον ρολο. Σημειωστε την παντελη απουσια στηριξης αυτης της οικογενειας απο καποια αρμοδια υπηρεσια! (ουτε ειδικα σχολεια, ουτε επιδοματα, ουτε καθοδηγηση απο ειδικους της δυστηχισμενης μανας, ουτε λοιπες πολυτελειες, εξου και το καλεσμα για θητεια του ηρωα ισοδυναμει με οικονομικη καταστροφη). Το γεγονος ομως πως ο ηρωας γινεται γκει ᾽᾽για να ξεφυγει απο την προβληματικη του οικογενεια᾽᾽᾽ ειναι ενα απο το πιο ομοφοβικα κλισε των 80ς!

Αν στην αληθινη ιστορια (την οποια δεν θυμαμαι καθολου) δεν υπηρξε σεξουαλικη εκμεταλευση θα ειχε ενδιαφερον να βλεπαμε ενα ψυχολογικο δραμα που κατεληξε σε τραγωδια του οποιου οι ηρωες απλως τυχαινει να ειναι ενα ζευγαρι του ιδιου φυλου. Αλλα φανταζομαι ο κοσμος διψουσε για ιστοριες τυπου ρεαλιτι και τοτε και τωρα. Και οι εκδιδομενοι ασχετως φυλου σχεδον παντα παρουσιαζονται με αρνητικο και σχηματικο τροπο στον κινηματογραφο εκτος και αν μιλαμε για παραμυθια τυπου Pretty woman( αγαπημενο ομως!) ή ελαχιστες φωτεινες εξαιρεσεις.

Παντως ο Μιχαλης Μανιατης ως λαικο παιδι πειθει, θυμηθειτε τον και στο Ρεμπετικο.

 

[noxrider]

Η φίλτατη Domenica με κάλυψε πλήρως επί του θέματος...

 

[RIO]

Ο καθένας έχει τις απόψεις του για το θέμα. Κατανοητές, αλλά μη αποδεκτές...

 

[nwntas]

Πολύ σωστή Domenica. Συμφωνώ. Γενικά το έργο έχει μια ματιά με κάποια φοβικά σύνδρομα προς πάσα κατεύθυνση και για όλους τους χαρακτήρες. Ίσως και να ήταν επίτηδες όλο αυτό, για να συμβάλλει σε αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα, είτε από αφέλεια και βιασύνη, είτε από, βλακώδης θα τη χαρακτήριζα, ωμότητα, ότι και καλά έτσι και χειρότερα ήταν τα πράγματα. Αλλά ακόμα και έτσι να ήταν τα πράγματα, η αναπαραγωγή τέτοιων εικόνων θα μπορούσε κάλλιστα να επιδεινώσει την όλη κατάσταση. Εντάξει, δεν πρέπει να ωραιοποιούμε τα πάντα, αλλά έτσι συμβάλλει στη δημιουργία των κλισέ, που μέχρι και σήμερα έχουν ποτίσει τόσο βαθιά την ελληνική κοινωνία, για διάφορους λόγους που καλύτερα να μην επεκταθούμε. Δεν εννοώ μόνο τα ομοφυλοφιλικά κλισέ, αλλά και όπως ανέφερες, την κλισέ εικόνα για το άτομο με ειδικές ανάγκες (πόσο μου είχε κάνει εντύπωση η Κούρκουλα, με είχε συγκινήσει). Φυσικά, δεν είναι η ταινία αυτή καθαυτή αρμόδια για τα κλισέ, απλώς θίγουμε το ζήτημα αναπαραγωγής αυτών των κλισέ.

Και συμφωνώ ότι πρέπει να βλέπουμε πιο ρεαλιστικές απεικονίσεις της ομοφυλοφιλίας, αλλά και γενικότερα, στον κινηματογράφο. Είδα πρόσφατα και την ταινία "The weekend", κατόπιν παροτρύνσεως. Η μόνη ένστασή μου στην ακατάσχετη χρήση ναρκωτικών. Κατά τ' άλλα μια πάρα πολύ ρεαλιστική ταινία για δύο νέους που ερωτεύονται.