Καταδίωξη (1977-1978)
ΕΡ: Την δεκαετία του ʼ70, παράλληλα με τον “Μεθοριακό σταθμό”, γυρίσατε τη σειρά “Καταδίωξη”...
Την “Καταδίωξη”, που ήταν αστυνομική σειρά, την είχε ξεκινήσει ο Μιχάλης Παπανικολάου, τον οποίο αντικατέστησα προς το τέλος γυρίζοντας τα τελευταία 9 επεισόδια. Χρησιμοποίησα διαφορετικό καστ: Θυμάμαι ότι ανέθεσα στον Τάκη Εμμανουήλ το ρόλο του αστυνομικού. Θυμάμαι επίσης ότι στη σειρά συμμετείχαν ο Νίκος Λυκομήτρος και ο Χρήστος Πάρλας, τους οποίους είχα θεωρήσει πιο κατάλληλους για τους συγκεκριμένους ρόλους.
ΕΡ: Γνωρίζετε αν η σειρά αυτή σώζεται;
Η σειρά ήταν γυρισμένη σε βίντεο, από την οποία δεν έχει μείνει τίποτα, κανένα επεισόδιο...
Ο Καπιταλιστής (1982)
ΕΡ: Πώς ξεκίνησε η ιστορία του γυρίσματος της τηλεοπτικής σειράς “Ο Καπιταλιστής”;
Το βιβλίο του “Καπιταλιστή” μου το είχε φέρει ο ίδιος ο συγγραφέας του, ο Αντώνης Σιμιτζής, το 1971 στο Studio Cross. Η υπόθεση έχει να κάνει με έναν ευκατάστατο άντρα, ο οποίος εγκαθίσταται κάποια μέρα σε μία μικρή, φτωχή επαρχιακή πόλη και αναστατώνει τη ζωή των κατοίκων της, μοιράζοντας αφειδώς λεφτά σε όποιον είναι πρόθυμος να κάνει αυτό που θα του ζητήσει κάθε φορά. Η ζωή των ανθρώπων αυτών σιγά σιγά μεταβάλλεται και οι ίδιοι μετατρέπονται σε πειθήνια όργανά του... Το διάβασα και συγκλονίστηκα. “Να ένα βιβλίο για ταινία!”, σκέφτηκα.
Τα χρόνια περνούν και φτάνουμε στο 1982. Η ΕΡΤ, ήδη από το τέλος του 1981, τελεί υπό νέα διοίκηση. Ο Σιμιτζής, όταν έγραψε τον “Καπιταλιστή” ήταν στην ΕΔΑ, δηλαδή ήταν αριστερός. Το ίδιο το έργο μάλιστα εκφράζει πέρα για πέρα απόψεις της αριστερής ιδεολογίας. Στο μεταξύ, το 1982, ο Αντώνης Σιμιτζής είχε πλέον ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ. Η διοίκηση της ΕΡΤ, λοιπόν, αναθέτει το γύρισμα της σειράς και ανακοινώνεται ότι το σενάριο της σειράς θα γραφτεί από τον Αντώνη Σημιτζή (τον συγγραφέα του βιβλίου δηλαδή) και η σκηνοθεσία θα γίνει από τον Αντώνη Βογιάζο. Ο Αντώνης Βογιάζος ήταν φίλος μου και όταν έμαθα ότι θα γυρίσει τον “Καπιταλιστή”, του ευχήθηκα τα καλύτερα, διότι πίστευα φανατικά στη δουλειά αυτή. Τελικά όμως, το έφερε η τύχη έτσι και ο Βογιαζος δεν μπόρεσε να αναλάβει τη σκηνοθεσία της σειράς λόγω κάποιου ατυχήματος και “χήρεψε” η θέση του σκηνοθέτη. Ο Νίκος Μήλας, ο οποίος ήταν φίλος μου, είχε τότε αναλάβει τη διεύθυνση τηλεόρασης και πρότειναν τη σκηνοθεσία σε μένα. Εγώ, όχι απλά δέχτηκα, αλλά ενθουσιάστηκα!
ΕΡ: Και διαβάζουμε στον τύπο της εποχής ότι ξεκινούν τα γυρίσματα της σειράς.
Όντως. Το καστ ήταν εξαιρετικό: Στο ρόλο του κεντρικού ήρωα της σειράς, Γιάννη Μπαστούνη, ήταν ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ο οποίος πλαισιωνόταν από τους Σπύρο Κωνσταντόπουλο, Γιώργο Κυρίτση, Νίκο Κάπιο, Πηνελόπη Πιτσούλη, Τάσο Πεζιρκιανίδη, Άννα Γεραλή, Τάκη Χρυσούλη, Ντίνο Δουλγεράκη, Χρήστο Τσάγκα, Μάρθα Κουμπάρου, Γιώργο Σαπανίδη και άλλους.
Επίσης, θα ήθελα να αναφέρω και τον διευθυντή φωτογραφίας της σειράς, τον Τάκη Βενετσανάκο, τον Τάσο Ζωγράφο που ήταν υπεύθυνος για τα σκηνικά και τα κοστούμια και τον Βασίλη Δημητρίου, ο οποίος έγραψε τη μουσική.
Γιώργος Μιχαλακόπουλος και Σπύρος Κωσταντόπουλος στην σειρά Καπιταλιστής
ΕΡ: Μιλήστε μας λίγο για την παραγωγή του “Καπιταλιστή”.
Η σειρά γυρίστηκε σε φιλμ 16 χιλιοστών και η παραγωγή ήταν των αδερφών Πάντα. Θυμάμαι ότι ήρθε ο Πάντας και μου έδειξε το κοστολόγιο: 1.200.000 δρχ το κάθε επεισόδιο, συμπεριλαμβάνοντας τις αμοιβές όλων. Όλα είχαν πάει τρεις φορές επάνω, σε σχέση με τα κοστολόγια της προηγούμενης διοίκησης: από το δικό μου το μισθό, των ηθοποιών, όλα! Για να καταλάβετε, τον “Μεθοριακό σταθμό” τον είχα τελειώσει τον Δεκέμβριο του 1981 με 400.000 δρχ το επεισόδιο (από 80.000 δρχ που είχαμε ξεκινήσει το 1974) και τώρα είχαμε κονδύλι για 1.200.000 δρχ!
Το πρώτο σενάριο της σειράς γράφτηκε από τον Αντώνη Σιμιτζή. Ο Αντώνης όμως, σαν συγγραφέας, δεν είχε γνώση της κινηματογραφικής δομής, του πώς δηλαδή γυρίζεται μία ταινία, του πώς γράφεται ένα σενάριο για τον κινηματογράφο. Το συζητήσαμε αυτό με τον Αντώνη, το δέχτηκε και έτσι ανέλαβε ο Γιώργος Χασάπογλου να διασκευάσει το σενάριο. Αν και προστέθηκαν αρκετά πράγματα και αφαιρέθηκαν κάποια άλλα, τα οποία θεωρήθηκαν ότι δεν εξυπηρετούσαν τον αντικειμενικό σκοπό και στόχο του έργου, η διασκευή ακολούθησε πιστά το βασικό περιεχόμενο του βιβλίου. Το αποτέλεσμα, εμένα τουλάχιστον, με ικανοποίησε πολύ.
ΕΡ: Τι συνέβη στη συνέχεια;
Η σειρά γυρίστηκε σε 12 συνολικά επεισόδια. Έκανα το μοντάζ στα τρία πρώτα και τα παρέδωσα στην ΕΡΤ για προβολή, ενώ συνέχισα να μοντάρω και τα υπόλοιπα επεισόδια για να ολοκληρώσω το έργο.
ΕΡ: Και ποια ήταν τα σχόλια της τότε διοίκησης της ΕΡΤ;
Όταν λοιπόν η διοίκηση της ΕΡΤ είδε τα πρώτα τρία ολοκληρωμένα επεισόδια, χλώμιασε. Ο Βασίλης Βασιλικός, τον οποίο ας μου επιτραπεί να μην τον σχολιάσω και ο οποίος ήταν τότε διευθυντής προγράμματος στην ΕΡΤ, έδωσε εντολή να κοπεί η σειρά, με την δικαιολογία ότι “είναι αργό, είναι έτσι, είναι αλλιώς”... Βέβαια, καθόλου αργό δεν ήταν, απλά η ιστορία ξεκινούσε λιγάκι νωχελικά. Επομένως, η δικαιολογία αυτή που δινόταν από πλευράς ΕΡΤ για το κόψιμο της σειράς δεν ευσταθούσε και εγώ δεν μπορούσα να τη δεχτώ. Και για αυτό ζητούσα να μου πουν ακριβώς που εστίαζαν το “πρόβλημα” της σειράς, Αλλά απάντηση δεν έπαιρνα, ούτε τότε, ούτε έχω πάρει ακόμα μέχρι σήμερα, 30 σχεδόν χρόνια αργότερα, γιατί δεν παίχτηκε η σειρά... Όλοι απεύφευγαν να μιλήσουν για το θέμα...
ΕΡ: Ποια είναι η δική σας ερμηνεία;
Το γιατί, μου το εκμυστηρεύτηκε τελικά ένας φίλος: δεν είχε διαβάσει κανένας τους το βιβλίο του Σιμιτζή!
ΕΡ: Δηλαδή;
Η σειρά εγκρίθηκε διότι ο Σιμιτζής ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Όμως, κανείς δεν είχε διαβάσει προηγουμένως το βιβλίο. Όταν είδαν λοιπόν τα τρία πρώτα επεισόδια, τότε πλέον αντιλήφθηκαν τα μηνύματα που περνούσε το βιβλίο του Αντώνη. Διότι ο Αντώνης είχε γράψει για καταστάσεις, τις οποίες πίστευε ότι είναι δυνατόν να συμβούν: πόσο εύκολο είναι δηλαδή κάποιος να εξουσιάζει και να κατευθύνει τον κόσμο που βρίσκεται σε ανάγκη, μοιράζοντας χρήματα δεξιά και αριστερά. Το θέμα λοιπόν ήταν ότι την σκέψη αυτή του Αντώνη την είχαν κάνει και κάποιοι «άλλοι» εκτός από τον Αντώνη!... Και έτσι η σειρά «κόπηκε».
Ο Πρωταγωνιστής της σειράς Γιώργος Μιχαλακόπουλος
ΕΡ: Στον τύπο της εποχής αναφέρεται ότι οργανώσατε μία press-conference για το θέμα της μη προβολής της σειράς. Αληθεύει αυτό;
Βεβαίως. Η επίσημη ανακοίνωση της διοίκησης της ΕΡΤ σχετικά για το κόψιμο της σειράς, η οποία ανέφερε πως το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν ικανοποιητικό, ήρθε σε πλήρη αντίθεση με την άποψη, τόσο τη δική μου, όσο και των άλλων συντελεστών της σειράς. Υπερασπιζόμενος το τελικό ποιοτικό αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής και θέλοντας να την παρουσιάσω στους κριτικούς της τηλεόρασης για να μπορέσουν να την κρίνουν οι ίδιοι, διοργάνωσα λοιπόν κι εγώ στο στούντιο του Σκλαβή μια press-conference με 60 περίπου δημοσιογράφους και τηλεκριτικούς, στους οποίους έγινε η προβολή των τριών πρώτων επεισοδίων της σειράς, δηλαδή τα ίδια ακριβώς επεισόδια που είχε δει και η διοίκηση της ΕΡΤ. Τους είχα καλέσει λοιπόν για να δουν με τα μάτια τους το υλικό που κόπηκε και αυτή ήταν η άμυνά μου απέναντι σε αυτό που συνέβη, δικαιωματική και δικαιολογημένη. Από τους ηθοποιούς της σειράς, θυμάμαι ότι στην press-conference παρευρέθηκαν ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ο Σπύρος Κωνσταντόπουλος και ο Γιώργος Κυρίτσης.
Υπήρξε όμως μια παλιανθρωπιά. Κάποιος που νόμιζα πως ήταν φίλος μου και εργαζόταν στην ΕΡΤ, μου ζητάει τα επεισόδια που είχα σκοπό να προβάλλω, για να τους προσθέσει δήθεν τους τίτλους. “Να σου τις δώσω τις κόπιες”, του λέω, “αλλά μην τυχόν και αύριο που έχω 10 η ώρα τη σύναξη αυτή γίνει κάτι. Εγώ πρέπει να έχω τις κόπιες από τις 9”. “Ναι”, μου λέει, “τι, παιδιά είμαστε τώρα;” “Μη μου τη «φέρεις»”, του ξαναλέω εγώ. Και πάω την επόμενη μέρα και μου λέει: “Είσαι πολύ γελασμένος αν νομίζεις ότι θα σου τις δώσω εγώ τις κόπιες!”. “Είσαι πολύ ξεφτίλας”, του απαντώ, “αλλά εγώ θα την κάνω την προβολή!” “Και πώς θα την κάνεις;”, με ρωτά. “Θα την κάνω ρε, με κόπια εργασίας!” Επειδή είχα υποπτευθεί ότι κάτι θα μου κάνουν, είχα πει στον μοντέρ, τον Ηλία τον Σγουρόπουλο: “Κάνε, σε παρακαλώ, διπλές κολλήσεις στην κόπια εργασίας, για να μην έχουμε καμιά ζημιά την ώρα της προβολής”.
ΕΡ: Η προβολή των επεισοδίων έγινε τελικά στην press-conference;
Βεβαίως, και των τριών επεισοδίων. Μεταξύ όμως του δεύτερου και του τρίτου επεισοδίου έστειλαν τραμπούκους, οι οποίοι ζητούσαν, με εντολή της ΕΡΤ, να σταματήσει η προβολή. Μπαίνω μέσα στην αίθουσα προβολής και λέω στους δημοσιογράφους ότι έχουν έρθει τραμπούκοι για να σταματήσει η προβολή. Θυμάμαι μάλιστα ότι δυο τηλεκριτικοί βγήκαν έξω από την αίθουσα προβολής και είπαν ότι εδώ τα πράγματα είναι επικίνδυνα, τέτοια πράγματα δεν συνέβαιναν ούτε επί χούντας! Μόνο έτσι έφυγαν τελικά οι τραμπούκοι που μου είχαν στείλει από την ΕΡΤ. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά που η σειρά αυτή προβλήθηκε σε κοινό...
ΕΡ: Ποια ήταν τα σχόλια των τηλεκριτικών – δημοσιογράφων για τον “Καπιταλιστή”;
Η Ιωάννα Κωτσάκη στο “Έθνος” σχολίασε ότι αν υπήρχε βραβείο ερμηνείας σε ηθοποιό τηλεοπτικής σειράς, αυτό θα έπρεπε να δωθεί στον Σπύρο Κωνσταντόπουλο για τον ρόλο του δημάρχου, στον οποίο ο Σπύρος ήταν συγκλονιστικός.
Ο ίδιος ο Σπύρος ο Κωνσταντόπουλος, μιλώντας στους δημοσιογράφους είπε χαρακτηριστικά ότι “εμείς με πορδές βάψαμε αυγά”. Διότι, πραγματικά, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γυρίσαμε τη σειρά δεν ήταν καλές. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός που είχε εγκριθεί από την ΕΡΤ, όπως προανέφερα, ήταν πολύ μεγαλύτερος από αντίστοιχους προϋπολογισμούς του παρελθόντος. Για αυτό δεν ευθυνόταν άμεσα η παραγωγής, τα δύο αδέρφια Πάντα δηλαδή, ο Λάκης και ο Μάκης, που ήταν καλά παιδιά, αλλά έφταιγαν δύο συνεργάτες τους, οι οποίοι δεν ήταν εντάξει. Δεν χειρίστηκαν σωστά τα χρήματα, έπαιρναν μίζες, κτλ - γνωστά πράγματα δηλαδή που δυστυχώς συνέβαιναν...
Το αποτέλεσμα ήταν κάποια μέρα να γυρίσει ο Πάντας και να μας πει “δεν εχω λεφτά για να συνεχίσω τη σειρά”. Και εμείς δεχτήκαμε να μην πάμε σε εστιατόριο για να φάμε σαν άνθρωποι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς, κάτι το οποίο δικαιούμασταν, καθώς αυτό το κονδύλι ήταν υπολογισμένο και συμπεριλαμβανόμενο μέσα στα χρήματα που είχε διαθέσει η ΕΡΤ για την παραγωγή της σειράς. Και δεχτήκαμε επίσης να μας ταίζουν στα γυρίσματα με μία κονσέρβα τόνο ανά δύο άτομα, με μισή φραντζόλα ψωμί και μερικές ελιές. Και αυτά έξω, στο πεζοδρόμιο... Τον εξευτελισμό αυτό τον αποδεχτήκαμε για να δοθούν πιο πολλά χρήματα για την ολοκλήρωση της σειράς. Διότι, άντε να αποδείξεις τι έγινε και πού πήγαν τα χρήματα. Παρʼ όλα αυτά, το υπερασπιστήκαμε το έργο – όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι – και μάλιστα στο 100%.
Μία εφημερίδα η οποία με “χτύπησε” ήταν ο “Ριζοσπάστης” μέσω του Δημήτρη Δανίκα. Ο Δανίκας είχε φροντίσει να μάθει αν άνηκα ιδεολογικά και αν ήμουν ενταγμένος σε κόμμα της αριστεράς, ρωτώντας κάποιον εκπρόσωπο της εταιρίας Ελλήνων σκηνοθετών, τον οποίο είχα καλέσει στην press-conference για την προβολή. Όταν έμαθε ότι δεν ήμουν, έγραψε αρνητική κριτική, παρά το γεγονός ότι ο “Καπιταλιστής” είναι έργο το οποίο άπτεται πέρα για πέρα της αριστερής ιδεολογίας. Με κατηγόρησε, θυμάμαι, ότι αφού σκηνοθέτησα τον “Μεθοριακό σταθμό”, τι θέλω και καταπιάνομαι με αυτή τη σειρά. Για τον Δανίκα, κατά την άποψή του, ο “Μεθοριακός σταθμός” ήταν κατάπτυστος...
ΕΡ: Μπορείτε να μας αφηγηθείτε, με λίγες περισσότερες λεπτομέρειες, την ιστορία - υπόθεση του “Καπιταλιστή”;
Η ιστορία του βιβλίου, αλλά και της σειράς, ξεκινάει με τον ερχομό του “Καπιταλιστή”, Γιάννη Μπαστούνη (Γιώργος Μιχαλακόπουλος), σε μία μικρή, φτωχική κοινωνία. Ο Μπαστούνης κουβαλάει πολλά χρήματα μέσα σε διάφορα μπαούλα και γίνεται αντιπαράθεση της φτώχειας των ντόπιων με τον πλούτο τον δικό του. Και ξεκινάει ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού, του τύπου: “Πάρε ένα χιλιάρικο και πες μου το όνομά σου”. Ακολουθεί η διάβρωση των ανθρώπων από το εύκολο χρήμα, η οποία ξεκινάει όταν ο Μπαστούνης μοιράζει το πρώτο χιλιάρικο σε όσους οικειοθελώς δηλώσουν ότι είναι ζητιάνοι. Στη συνέχεια πηγαίνουν και οι υπόλοιποι κάτοικοι (έμποροι, κτλ) που επίσης έχουν ανάγκη τα χρήματα. Βέβαια υπάρχει ένα αντίτιμο: οι μεν ζητιάνοι, για να ξεχωρίσουν ότι πήραν το χιλιάρικο, βουτούν το δάχτυλό τους σε ένα ανεξίτηλο μελάνι, ενώ οι έμποροι σημαδεύονται με μια βούλα με το μελάνι στο πρόσωπο. Από εκείνο το σημείο, ξεκινάει και το μεγάλο ενδιαφέρον για το ποια θα είναι η συνέχεια της ιστορίας.
Το τέλος του βιβλίου είναι πραγματικά συγκλονιστικό: Τελικά “επικρατεί” στην πόλη ο Καπιταλιστής και καταφέρνει να τους διαβρώσει όλους. Τους συγκεντρώνει όλους στο νεκροταφείο και τους υποχρεώνει, αφού πρώτα τους έχει αφιονίσει με φαγητά και κρασιά, να ξεθάψουν τους προγόνους τους με αντίτιμο ένα εκατομμύριο για κάθε νεκροκεφαλή, 200 χιλιάδες το πόδι, 300 χιλιάδες το χέρι, κτλ. Και οι κάτοικοι, αποχαυνωμένοι, αρχίζουν να ξεθάβουν τους νεκρούς τους για να πάρουν τα χρήματα, ώσπου κάποια στιγμή τους λέει “Stop! Σταματήστε, πήρα αυτό που θέλω. Τώρα πληρώνω χίλιες δραχμές μόνο”. “Μα...”, του λένε οι άλλοι, “πώς και γιατί, κτλ” και έτσι όπως είναι, σε κατάσταση αλλοφροσύνης, αρχίζουν να παίζουν ποδόσφαιρο με τις νεκροκεφαλές. Μιλάμε για πολύ άγριες καταστάσεις!
Αυτό είναι το τέλος του βιβλίου, το οποίο βέβαια δεν γυρίστηκε έτσι, διότι στο μεταξύ είχαν τελειώσει τα χρήματα της παραγωγής για την ολοκλήρωση της σειράς!... Έτσι, το φινάλε της σειράς δεν είναι αυτό που έγραψε ο Σημιτζής, αλλά αποδόθηκε τελείως αφαιρετικά. Πάλι στο νεκροταφείο, αντί όμως να βγουν κόκκαλα και τέτοια πράγματα - που θα ήταν συγκλονιστικό - δεν ξέρω βέβαια πώς θα ήταν αν το γυρίζαμε αλλά, στο κείμενο τουλάχιστον, ήταν ανατριχιαστικό - βλέπουμε εκεί τον Μπαστούνη και συγκεντρωμένους όλους τους βασικούς πρωταγωνιστές. Με εντολή του Μπαστούνη, όλοι κατευθύνονται στην εκκλησία του νεκροταφείου όπου εκεί εμφανίζονται οι δύο - ο «ʽΑσπρος» (Γιώργος Μιχαλακόπουλος) και ο «Μαύρος» (Γιωργος Κυρίτσης), συμβολίζοντας τον νέο και τον παλιό τύπο καπιταλισμού.
ΕΡ: Μετά από 29 χρόνια, ποια είναι η δική σας γνώμη για τον “Καπιταλιστή”;
“Ο Kαπιταλιστής” με αντιπροσωπεύει 100%, από όλες τις δουλειές που έχω κάνει. Όχι μόνο ως τελικό αποτέλεσμα, αλλά και ως ιδεολογία, ανεξάρτητα από το πού εντάσσεται. Εμένα με ενδιέφερε το θέμα της διάβρωσης των ανθρώπων από τον εύκολο τρόπο απόκτησης χρημάτων – κάτι που το παρατηρούμε και στη σημερινή κοινωνία. Δεν είδα τον “Καπιταλιστή” στενόμυαλα, όπως πιθανόν τον αντιμετώπισαν οι άλλοι που “είχαν την μύγα και μυγιάζονταν”. Εγώ το είδα σαν ένα συγκλονιστικό έργο. Το πώς η συνείδηση των ανθρώπων μεταβάλλεται, διαπλάθεται, παρασύρεται και ό,τι άλλο μπορεί να συμβεί, με κυριαρχούσα πλέον δύναμη το χρήμα.
ΕΡ: Η σειρά σώζεται στην ΕΡΤ...
Βέβαια, τα 12 επεισόδια της σειράς υπάρχουν στην ΕΡΤ και μάλιστα τα είχα ζητήσει αρχικά, όταν διευθυντής ήταν ένας από τους βοηθούς μου, ο Γιάννης Κοτσώνης. Θυμάμαι ότι είχα απευθυνθεί στον Γιάννη με το θάρρος του βοηθού, συνεργάτη και φίλου, αλλά μου το είχε αρνηθεί. “Έισαι τρελός”, μου λέει, “θα με κλείσουν φυλακή!” “Βρε Γιάννη, αυτό είναι έργο δικό μου, δεν έχω δικαίωμα να το έχω στο αρχείο μου;” “Όχι”, μου λέει, “δεν μπορώ, ξέχασέ το!” Δεν το είχα προχωρήσει, τότε, το θέμα παραπάνω. Πάντως, όσοι έχουν δει επεισόδια από τη σειρά έμειναν άναυδοι επειδή αυτά που είδαν στη σειρά πριν 30 χρόνια, τα ζούμε τώρα...