Τι μου θύμισες... Τον Κόρφα τον θεωρώ ακόμα (ακούσια) υπεύθυνο για το γεγονός ότι δεν κατόρθωσα ποτέ να παίξω μπάσκετ σε υψηλή κατηγορία στην Ελλάδα...
Καλοκαίρι του 2001, ο Παπάγου μόλις είχε τελειώσει την πρώτη σεζόν στην Α'2 μετά από χρόνια στην Α'1, με τον Κόρφα να είναι παίκτης-προπονητής στο τέλος. Εγώ 20 χρονών στα ντουζένια μου, έτοιμος για το μεγάλο βήμα μετά από μια... δεκαετία και βάλε στα παιδικοεφηβικά του Πανιωνίου και 2 χρόνια στον Ίκαρο που τώρα είναι από τις πιο νοικουρεμένες ομάδες της Α'1, αλλά τότε βολόδερνε στις τοπικές κατηγορίες, πάω να δοκιμαστώ στον Παπάγου. Μετά από ένα μήνα προπονήσεων (καμιά φορά έκανε κι ο Κόρφας μαζί μας), με καλεί στο γραφείο του την τελευταία μέρα πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, όπου μου λέει ότι με θέλει, γιατί έχει σκοπό να φτιάξει μια ομάδα από 7-8 έμπειρους παίκτες οι οποίοι θα πλαισιώνονται από 4-5 πιτσιρικάδες κ.λπ. (για να είμαι ειλικρινής, περισσότερο μου μίλαγε ο Τζορτζ Παπαδάκος που εκτελούσε χρέη ασίσταντ κόουτς, αφού τα Ελληνικά του Κόρφα ακόμα και μετά από τόσα χρόνια στην Ελλάδα δεν ήταν και τα καλύτερα... Στο τσακ ήμουν να του ζητήσω να μιλήσει στα Αγγλικά, αφού σίγουρα θα τα καταλάβαινα καλύτερα από τα ελληνοαμερικάνικά του!
). Ενθουσιασμένος εγώ που θα παίξω Α'2 και μάλιστα σε μια ομάδα που μέχρι πριν 1-2 χρόνια έπαιζε Ευρώπη, περιμένω για κανένα μήνα τηλέφωνο από τον Παπάγου για να πάω να υπογράψω κι επίσημα, μέχρι που 2-3 μέρες πριν τελειώσουν οι μεταγραφές, διαβάζω στην εφημερίδα ότι ο Παπάγου "τα έσπασε" με τον Κόρφα, γιατί ο τελευταίος αποφάσισε να γυρίσει στις ΗΠΑ για να κάνει σπουδές προπονητικής, αν θυμάμαι καλά. Παίρνω λοιπόν πανικόβλητος τηλέφωνο τον... Παπαδάκο και ρωτάω αν αυτό επηρεάζει τη συμφωνία και μου ζητά να περιμένω καμιά βδομάδα μέχρι να βρεθεί ο νέος προπονητής. Όταν του λέω πως οι μεταγραφική περίοδος τελειώνει μεθαύριο, μου λέει πως για τις ομάδες της Α'1-Α'2 κρατά μερικές βδομάδες ακόμα. Δυστυχώς όμως δεν είχα προφανώς συνομιλήσει με άλλες ομάδες Α'1-Α'2 για να το ρισκάρω και να περιμένω, οπότε τον ευχαρίστησα και συμφώνησα με μια ομάδα Γ'Εθνικής (τουλάχιστον πήρα πρωτάθλημα εκεί) και απογοητεύτηκα τόσο που ποτέ ξανά δεν κυνήγησα το βήμα παραπάνω... Από την άλλη, αν τελικά πήγαινα τότε στον Παπάγου (και αν φυσικά συνέχιζα για χρόνια σε τέτοιο επίπεδο), το πιο πιθανό είναι σήμερα ακόμα να πάλευα να πάρω το πτυχίο μου (αν δεν είχα παρατήσει εντελώς το πανεπιστήμιο), καθώς και... μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ που θα μου χρωστούσαν οι διάφορες ομάδες που θα αγωνιζόμουν (ενώ τώρα τουλάχιστον το νούμερο είναι ευτυχώς "απλώς" τετραψήφιο...
).
Δεν πειράζει, τουλάχιστον έστω και στα γεράματα κατόρθωσα να παίξω σε επαγγελματικό πρωτάθλημα και να βγάλω κι αυτό το απωθημένο...
Όσο δηλαδή "επαγγελματικό" μπορεί να θεωρείται το πρωτάθλημα της Μ.Βρετανίας, όπου λόγω της οικονομικής αδυναμίας των ομάδων, έχει να αγωνιστεί βρετανική ομάδα σε ευρωπαϊκή διοργάνωση εδώ και 3-4 χρόνια...
//
Rinus Cesar, τώρα που είπες για Ηλυσιακό, έχω συμπαίκτη φέτος εδώ στην άλλη άκρη της Ευρώπης παίκτη που είχε περάσει από εκεί, όταν είχε ξανανέβει η ομάδα στην Α'1 πριν από κάπου 8 χρόνια! Πρόκειται για τον
Ραλφ Μπούτσι που μετά τον Ηλυσιακό έμεινε καμιά 7ετία στην χώρα μας (Δάφνη, Περιστέρι και πρόπερσι ανέβασε τον Ηρακλή στην Α'1).