Κάντυ - Νουβέλα 3η. Τα γράμματα και οι ήρωες

Λορένα είπε:
Ειναι να μην γινεις Αλμπερτικα μετα τα όσα η εγραψε η Arwyn-t ?
πριγκιπας παιδι μου.. δεν ηταν τυχαιο που η Μιζουκι ετσι εβαλε την καντυ να τον λέει..
Μια χαρα που θα κανει η Χουανα τωρα :D :p
 
Εγώ τα γνώριζα ήδη αυτά... :super:

 

 


... χάρη στην Arween βέβαια!!!
4chsmu1.gif


 
Δυστυχώς ούτε στα ισπανικά φόρα ξέρουν κάτι παραπάνω ...

Κάνουν προσπάθειες να μεταφράσουν τη νουβέλα αλλά μάλλον θα τους πάρει κάποια χρόνια :burn:

Οι ελπίδες μας είναι φρούδες αλλά από τη στιγμή που έχουμε τη νουβέλα στα χέρια μας (η Ακάλια δλδ) θα το παλέψουμε. :cool:

Το κείμενο που μου έστειλε η Arween σκεφτόμουν να το μεταφράσω πρώτα αλλά είναι σε απλά και κατανοητά σε όλους μας πιστεύω αγγλικά.

Οσονούπω λοιπόν θα το ποστάρω
130fs358763.gif
 
Παιδια, αμα διαπιστωσω οτι σε ενα αλλο (μη καντυκο, ασχετο) φορουμ οπου ειμαι μονιμη κατοικος υπαρχει Γιαπωνεζα αδελφη, τοτε θα παρω το θαρρος να της ζητησω αμα μπορει να μας μεταφρασει το γραμμα του Αλμπερτ. Το σκαναρει η Ακαλια, μου το στελνει, το στελνω στη Γιαπωνεζα και.... γιουυυυπιιιιι!!!!!!!!!! :cheers:

Οοοοοοοοοχι, μην χοροπηδατε ακομα, μη. :nono: Δεν υπαρχει ακομα Γιαπωνεζα εκει περα, καρατσεκαρισμενο αυτο. Οταν μας ερθει η πρωτη, θα την.... αγκαλιασω θερμα! :biglaugh:

Χμμμ.... αντε σε εκεινο δεν υπαρχει. Λες να υπαρχει στο αλλο, το πιο παλιο;;; Και εκει ειμαι θαμωνας. Γιαααα να παω να δω, πού ξερεις. Ειναι και υπεροχα ολα τα ατομα που εχω γνωρισει μεχρι στιγμης και στα δυο φορουμ εκει, σιγουρα θα μας κανει, αμα υπαρχει, καποια Γιαπωνεζα την ασχετη χαρη που της ζητουμε! ;)

Arwyn προς Γιαπωνεζουλα: "Do you know who reminds me of our Richard Armitage (μπα, δε φερνει ο Ριτσαρντ και πολυ προς Αλμπερτ, ανθρωπος ο ενας, νερομπογια ο αλλος, αλλα να ψησουμε κοιταμε)? A character in an old Japanese anime called Albert. -μπλα μπλα μπλα- And there is this letter that we simply cannot find anyone to translate. -κλαμα κακο εδω- Could you pllllllllllllllllllllllleeeeeeeeaaaaaaaaase help us out? That-a-girl!!!!!!!!!!! " :biglaugh:
 
Και σκέψου να πέσουμε στη μοναδική φίλη της Ιγκαράσι η οποία δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα να μας μεταφράσει όποιο μάνγκα θέλουμε εκτός από το συγκεκριμένο... :banghead: :banghead: :banghead:

Ή ακόμη χειρότερα, να είναι η μοναδική φαν της Ελίζας παγκοσμίως και να μας το μεταφράσει σύμφωνα με τη δική της εκδοχή...:burn:

Α... όλα κι όλα :D Θα πρέπει να την τσεκάρουμε πρώτα... μη μας έρθει κανάς ταμπλάς διαβάζοντάς το
electricf.gif
 
Μπα, Χουανιτα μου.....
128fs4765852.gif


Μολις καρατσεκαρα.. Υπηρχε μια Γιαπωνεζα στο ενα φορουμ, αλλα ο λογαριασμος της ειναι ανεργοοοοοοοοοοοος
128fs4765852.gif
.

Αααααχ, οπως ειχε πει και ο C3PO, "It seems like we were meant to suffer, it's our lot in life."
128fs4765852.gif


:sad:
 
Eγώ πάλι είμαι αισιόδοξη... ;)

Θα έρθει άσπρη μέρα και για μας...
 
Juanita είπε:
Eγώ πάλι είμαι αισιόδοξη... ;)
Θα έρθει άσπρη μέρα και για μας...
Μπα... για το συγκεκριμενο θεμα δεν ειμαι αισιοδοξη. Οι Γιαπωνεζες μαλλον ειναι τερρυκιες και σνομπαρουνε/σαμποταρουνε. Δεν υπαρχει αλλη εξηγηση. Οι δολιες οι αλμπερτικιες ειμαστε αδικημενη μειοψηφια...

Α ρε κοινωνιαααααααα....... :(
 
Arwyn-t είπε:
Αυτο που δεν ειναι ευρεως γνωστο ειναι το οτι στην 3η νουβελα υπαρχει και ενα πολυ μεγαλο γραμμα του Αλμπερτ προς την Καντυ με πολλες ομορφες πληροφοριες για τη ζωη του και γενικα τη ζωη των Αρντλευ (πατερας του, Ροζμαρυ, Τζωρτζ). Σε αυτο το γραμμα απανταει η Καντυ στο τελευταιο δικο της, αναφερεται σε αυτα τα προσωπα και ξαφνικα βγαζει νοημα και δεν ειναι ξεκαρφωτη η απαντηση της αυτη.
Το γραμμα αυτο δεν εχει μεταφραστει απο τα γιαπωνεζικα ή τουλαχιστον σε αγγλοφωνα φορουμ δεν υπαρχει πουθενα (σε ισπανικα δεν ξερω και δεν μπορω να ψαξω, δεν ξερω ισπανικα). Ειναι αποριας αξιο γιατι αγνοειται, διοτι ειναι θαλασσα πληροφοριων που ανοιγουνε ματια. Καπου ειπανε οτι ειναι πολυ μεγαλο, καπου οτι ειναι δυσκολο, καπου οτι δεν τους ενδιαφερει αλμπερτικο γραμμα. Τελωσπαντων. Ωστοσο, εχω ηδη ειδοποιησει την Juanita οτι εγω απο καπου ή απο καποια φαν (ειλικρινα δεν θυμαμαι απο πού, συγνώμη) εχω μια περιληψη του γραμματος αυτου στα αγγλικα, την εστειλα με ΡΜ στην Juanita και συντομα θα σας τη δωσει και σας. Ξαναλεω, ειναι περιληψη, δεν ειναι λεξη προς λεξη μεταφραση του γραμματος του Αλμπερτ, θα ηθελα παααααρα πολυ να ειχα το γραμμα οπως το εδωσε η Μιζουκι.

Ενα μονο θα σας πω: Ο Αλμπερτ στο γραμμα αυτο ομολογει οτι παντα θυμοτανε οτι η Καντυ ητανε το κοριτσακι στο λοφο, εκτος απο την περιοδο που ειχε αμνησια, αλλα στην αρχη δεν ηθελε να της αποκαλυψει οτι αυτος ητανε ο Πριγκηπας του Λοφου, γιατι πιστευε οτι ιδανικος Πριγκηπας θα πρεπε να ητανε καποιος στην ηλικια του Αντονυ και επιπλεον δεν ηθελε να χαλασει το γλυκο ονειρο της Καντυ. Παιδες... τον προσκυνω!!! :kiss:

Να στε καλα!

:flower:
Αγαπητή Arwyn μου έφτιαξες τη νύχτα μου... μόνο αυτό έχω να πώ.... τελικά υπάρχει ελπίδα...
 
Θα σκάσωωωωωωωω!!!!!

Θα κάνω ότι είναι δυνατόν για να βρω άνθρωπο να μου μεταφράσει τη νουβέλα, σας το υπόσχομαι!!!!!
 
Μετα απο ευγενικη παρακληση της Χουανιτας, η οποια πνιγεται και δεν μπορει να ανεβασει την περιληψη, σας την δινω εγω. Μονο που θα με συγχωρεσετε, δεν εχω χρονο να την μεταφρασω απο τα αγγλικα καταλληλως, σας τη δινω ακριβως οπως την εχω καταχωνιασμενη στον υπολογιστη μου. Ειλικρινα δεν θυμαμαι πού την βρηκα, σε ιστοσελιδα ητανε, μου την εστειλε με ημειλ καποιος, δεν θυμαμαι (το αρχειο που εχω ειναι Word και το εφτιαξα εγω, άρα απο καπου πηρα το κειμενο και το εσωσα :xm: ). Εχω μια υποψια οτι ή την βρηκα σε ενα συγκεκριμενο Αλμπερτικο σάιτ που τωρα εχει κλεισει (ουααααααα) ή μου την έστειλε μια συμπασχουσα φαν. Παντως ειναι λιγα αλλα ζουμερα αυτα που λεει:

Γενικο σχολιο: Το κειμενο αρχιζει με γενικα στοιχεια για την Καντυ Καντυ και μετα οι πληροφοριες που λεει ειναι παρμενες ακριβως απο το γραμμα του Αλμπερτ. Ισως δεν πρεπει να το λεω "περιληψη", αλλα περιγραφη. Οπως και να εχει, αμα διαβασετε μετα καπακι το τελευταιο γραμμα της Καντυ, τοτε καταλαβαινετε τι ειχε διαβασει και σε τι απαντουσε.

Καθιστε αναπαυτικα.... ;)

Allow me, Arwyn-t, a disclaimer in English: I no longer remember where I found the following essay, I'm sorry. It is not mine. If some online search engine directs you here and you know where this originally was, please let us know. Thank you!

***** xxxxx *****

Creating Intent of Mizuki-sensei

The original story creator of Candy Candy, Kyoko Mizuki (real name: Keiko Nagita), affirmed in some official interview that her intent of writing the Candy story was NOT to tell the story of how an orphan searching for her parents. Rather, she wanted to create a story of how an orphan could strive her life despite her tough situation.

The author lost both of her parents at very young age (at different time period). She was in grief and pain until she had written the Candy story. Expressing herself in a character much similar to her own background from this particular point of view had cured and released her pain.

Note:

This is an important fact! It does NOT matter if Candy finds her parents or who her parents are! Many a time we heard some nonsense about Candy and Anthony being siblings, i.e. both were kids from Rosemary – sister of Albert. Remember that many remarks were made in the manga that Candy's green eyes resemble those of Rosemary.

Anthony thought that Candy's eyes look like his mother's eyes.

Archie claimed that Candy's eyes look like those of Anthony's mom.

Albert recalled her sister's eyes while Candy spent some time with him in Lakewood after he saved her from the waterfall.

All the incidents above are merely REMARKS about how both Candy and Rosemary had green emerald eyes, and most of all, they both had the same shine, kindness, brightness, friendliness, etc. And, Anthony was only four months younger than Candy! There is by no means they were siblings or twins!!! (data sheet is provided officially during the Japanese manga series)

Ardlay /Andrew Family Tree

A family tree is announced for this family. Different versions exist but this is the one announced on the author's site.

The head of the Ardlay clan (two generations before Albert, i.e. his grandpa) had three children:

Grandma Elroy (eldest daughter)

Albert's father

A younger sister.

Albert's father had two kids: Rosemary and Albert. Rosemary had a boy, i.e. Anthony.

The younger sister had a daughter. This daughter was the mother of Stear and Archie.

Note that Albert was thus the only boy who could be the direct heir from his father. By the way, the parents of Albert died when he was quite young. That's why he was very close to his sister.

Grandma Elroy had a kid. This kid had a daughter, which was Mme Leagan/Legrand. It means that Mme Leagan was Elroy's grand-daughter and the god damned Neil & Eliza were her great-grandchildren.

Note:

This is another important fact! We can push away all the rumors about Rosemary having two other sisters and Candy being the daughter abandoned by one of them, blabla nonsense!

About George/Johnson

This right hand of Albert, why was he so loyal to Albert? There are two main reasons.

First, he was very faithful and thankful to Albert's father. In fact, he was also an orphan. He was French. Once, Albert's dad went to France for business affair. George was a teenager doing nothing but stealing. He stole the wallet of Albert's dad but got caught red-handed. But then, this Ardlay head noticed that the boy was smart and felt sympathetic towards him. So he brought him back to US and provided him a home, good education, love, etc. So George was very thankful to him. Before he passed away, the Ardlay head had asked George to take care of the young Albert and helped him through. George swore his faith to Albert since then.

Second, George was secretly in love with Rosemary. He was so much in love with her but never spelled a word about this.

[Extra info: Rosemary, seemingly used to be another little naughty girl like Candy (with freckles when younger and also green eyes, but later grown into a real beauty; our hope for Candy, no?). Kind of rebellious too. She fell in love with the sailor Brown (later Anthony's dad). Due to the objection of Ardlay's family, she ran away with Brown. But then finally got accepted by the family. When Anthony was about 5-year old, she passed away. Brown seldom came back due to Grandma Elroy the witch. It was also painful for him to see Anthony who looked exactly like his mom.]

Then, George hid all his love for Rosemary and that was why he was always single. And, because of his love for Rosemary, he would do anything to protect and help her only brother, Albert.

Note:

Well, George was the one who helped Candy greatly while she was forced to marry Neil. So, it is good to know more about him.

Duty of Albert for Ardlay Family

Since his dad passed away when he was still a boy, Albert, being the only direct heir of Ardlay family had a tough situation. Considering the family's business image, customer trust, etc, Grandma Elroy and all other old Ardlay heads had agreed to hide the truth about having a young family head like Albert. Grandma Elroy was in charge of raising up Albert but he was under direct care of George. An image of Grandpa William was created.

Soon all the old Ardlay heads who knew about Albert's identity passed away. Grandma Elroy and George were the only two persons left who were aware of the truth.

Grandma Elroy was very strict with Albert. Kind of raising him up just to be a great family head. Albert was lacking of love especially after Rosemary's death.

How did Albert appear as the Prince of Hill? (Wow!!!!!)

Once during his teenage (guess around 14 to 16 years old), the Ardlay family held a family party by Lakewood. Kids at this age were sensible and sensitive sometimes. While watching kids of his age dancing and playing music in their traditional Scottish costume, Albert wanted so much to join the group! He dressed himself up in the traditional costume with the Andrew medallion and hang his bagpipe across his shoulder. Just when he wanted to join the group, Grandma Elroy found him out! He was scolded by this old witch. So, the young Albert was very sad and mad. He then took his car and drove his way up to the neighborhood of Pony's hill!

(Note: I know some teenagers could drive at young age like 14 or 15 too. Assuming here the road code was quite loose in the States around that time.)

Upon arriving at Pony's, Albert went up to the hill and tried to think over his life. He wondered what he should do for his life…..freedom? family duty? At the same time, there was our little 6-year old cutie Candy crying over the letter from Annie…..

Attracted by this little angel, Albert approached Candy and tried to cheer her up by playing the bagpipe. Just as they were talking to each other, Albert saw George who had been chasing after him and looking for him! Albert immediately hid himself up….the wind blew away Candy's letter and when she turned her head over, Albert was gone already…but she found the medallion….

[ Note: I did NOT get the precise info here about how the medallion was left by Albert. Did he do it intentionally or it dropped off by accident? But for sure that Albert remembered that he lost or gave his medallion on the hill that day to that little angel.]

Then, Albert met George. He saw the worrying tears from George! A crying face turning into a smiling face from Candy, and a serious face turning into a crying face from George….all these caused the young Albert to ponder deep into his thoughts….it seemed that it was that moment that Albert had realized about his duty for Ardlay family….

Note:

The mystery long lost is solved for us! This was how Albert had came to the Pony's Hill and how he had met Candy!

When did Albert decide to adopt Candy?

When Candy almost got drowned by the waterfall, it was Albert to save her. While falling from the waterfall, the medallion hanging across her neck dropped off her collar and that caught Albert's eyes immediately. At that time, Candy was 12-year old. Her look was not much changed. With the medallion plus her look, Albert knew at once she was the little angel he met on the Pony's Hill years ago. Candy's kindness, green eyes, his feelings of being close to her as lonely folks, her suffers at Leagan's, as well as letters from his three nephews (Anthony, Stear and Archie)…..Albert had thus decided to adopt Candy at that time.

Note:

Many remarks teasing about Albert's weak memory like he couldn't even remember about meeting Candy on the Pony's Hill were totally out thanks to this important fact! And this also tell us that Albert had always remembered about his encounter with Candy except during his memory loss.

Why did Albert go to London?

Remember that Albert told Candy that he had to go somewhere right after consoling her over Anthony's death? In fact, it was that time that Albert had to start assuming some of his family duty. Ardlay family was starting some new business in London. He was going there to handle this. Since he was very worried about Candy's condition after Anthony's death, he thus decided to send Candy to St. Paul's College so that he could take care of her (in the dark).

Since this was the first time he started to work for the family from the minimum level, Albert wanted to keep a large part of being himself. Thus, he decided to work a bit at the Blue River Zoo. His schedule was tough between family business affair and the zoo job.

When the family business was going on track in London, Albert decided to go for a trip in Africa. There, he searched for freedom, and indulged himself into the liberty and wildlife of Africa….he cut away his contact with the Ardlay family including George during his trip in Africa.

What happened in Italy?

In the manga, we were told that Albert joined the guerilla force in Italy for the World War. But, in the original story by Mizuki-sensei, there wasn't such thing at all! Probably the illustrator had added up some of her own false interpretation. Anyway, the original story was that Albert realized that he had to, no matter what, return to Chicago to assume his family role despite the freedom he longed for. Thus, he left Africa to Italy (Note: taking a train probably to reach a harbor somewhere to board on a ship to America). It was so happened that there was a spy on the train he took! The explosion blew off his memory…. "Chicago" was the only murmur in his dream during his amnesia. By fate and miracle, Albert was sent back to the Chicago hospital where Candy was working in!

Why did Albert reveal his identity of being the Prince of Hill so late?

In the beginning, Albert did not want to reveal his identity as the Prince of Hill because he thought that the ideal image of the "prince" should be someone around the age of Anthony, i.e. around 14-16. He did NOT wish to break the sweet dream of Candy.

****

Καλο; ;) :D

Η μονη μου διαφωνια ειναι η ηλικια του Αντονυ. Ειναι δυο χρονια μεγαλυτερος, οχι 4 μηνες μικροτερος.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Arwyn-t είπε:
Why did Albert reveal his identity of being the Prince of Hill so late?

In the beginning, Albert did not want to reveal his identity as the Prince of Hill because he thought that the ideal image of the "prince" should be someone around the age of Anthony, i.e. around 14-16. He did NOT wish to break the sweet dream of Candy.

:dribble: :dribble: :dribble:

Θα ήθελα να έβλεπα τη σκηνή όπου η Κάντυ διαβάζει στο γράμμα του Άλμπερτ το λόγο για τον οποίο δεν της είχε αναφέρει νωρίτερα πως εκείνος ήταν ο Πρίγκηπάς της...

... για να μην της χαλάσει το γλυκό της όνειρο...

Αααααχχχχ... Μας κατέστρεψε η Μιζούκι...

Είναι δυνατόν να κλείσει μάτι το κορίτσι μας μετά;;;

Μπάστακας θα τον περίμενε πάνω στο δέντρο... :D

Arwyn-t είπε:
Η μονη μου διαφωνια ειναι η ηλικια του Αντονυ. Ειναι δυο χρονια μεγαλυτερος, οχι 4 μηνες μικροτερος.
Κάπου το είχα διαβάσει ξανά αυτό... πως ο Άντονυ ήταν μικρότερος της Κάντυ κατά 4 μήνες, οπότε δεν έπαιζε με τίποτα να είναι αδέρφια, έκθετο τέκνο της Ροζμαρι από τον Τζωρτζ και διάφορα τέτοια παλαβά...

Βέβαια, κάποιοι αργότερα έδωσαν συγκεκριμένες ημερομηνίες γέννησης στους ήρωες, αυθαίρετα ή όχι και χωρίς να γνωρίζω αν τις υποστήριζε και η συγγραφέας...

Χρονολογικά πάντως δεν έστεκαν... :xm:
 
Παιδια, απο τυχη βρηκα πού ειχα διαβασει την παραπανω περιληψη. Ητανε ποστ μιας φαν ονοματι ichmagcandy στο παλιο candyterry forum. Η κοπελα πηρε τις πληροφοριες απο την επισημη ιστοσελιδα της Μιζουκι.

Περισσοτερα εδω

http://terrycandy.free.fr/forums/index.php?showtopic=1480&st=0

:flower:
 
Ολες οι πληροφοριες ειναι εδω

http://lakewood.srv7.biz/after.html

Στην ουσια η ichmagcandy μεταφρασε την παραπανω γιαπωνεζικη ιστοσελιδα, που εχει παρει εγκριση απο την Μιζουκι. Βαλτε μια καλη μηχανη μεταφρασης (πχ Alta Vista Babelfish) και διαβαστε!

;)
 
Arwyyyyyyyn... :eek:

Δε βγάζω καμιά άκρη από την παραπάνω σελίδα... :burn:

Δώσε και άλλο φως!!! :super:
 
Εγω το εβαλα στο μεταφραστικο του google, αλλα μου φαινεται τα ιαπωνικα ειναι αρκετα περιπλοκα οποτε δεν μπορω να πω πως εβγαλα ακρη... απο την αλλη ομως, εχω αρχισει να ξεπερναω την αναγκη να βρω συνεχεια απο τη Μιζουκι και βασιζομαι στα ωραια φικ που γραφουν οι πιστοι οπαδοι...
 
Παιδια, να ξεκαθαρισουμε λιγο την κατασταση. :)

- Υπαρχει διαθεση να σκαναριστουν τα γραμματα της νουβελας?

- Θα γινει αυτο σε ενα αμεσο μελλον?

Εγω εχω να δηλωσω τα εξης:

- Οι δυο κοπελες που ηρθα σε επαφη περιμενουνε με χαρα και υπομονετικα να μεταφρασουνε οσο καλυτερα μπορουνε.

- Με το που μπαινουμε στο χειμωνα, ο ελευθερος χρονος ο δικος μου περιοριζεται. Με ολο το συμπαθειο, η Καντυ-Καντυ δεν ειναι προτεραιοτητα μου. Αμα αργησει η ολη φαση, τοτε λυπαμαι, αλλα δεν θα ασχοληθω, θα μεταβιβασω τα κονεξια μου και θα αποχωρησω.

Ειλικρινα, με εχει κουρασει η ενασχοληση με την Καντυ-Καντυ, για πολλους λογους. Καποτε μου ητανε ευχαριστη, αλλο πια ομως οχι. Μονο οπου βλεπω Αλμπερτ χαμογελω, ειναι το μονο πραμα που κραταω. Και επειδη δεν ειμαι τυπος που κολλαει στο παρελθον, αλλα κοιταει και ενθουσιαζεται με το μελλον, θα το εκτιμουσα αμα ειχα απαντησεις συντομα, ωστε να προσφερω αυτο το τελευταιο και μετα να αφησω τελειως πια την Καντυ-Καντυ πισω μου και να ασχοληθω με αυτα που τωρα μου αρεσουν.

Ευχαριστω! :flower:
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Υπάρχει μια ιστοσελίδα που ασχολείται εκτενώς με την Κάντυ κι εκεί έχουν δημοσιευτεί κάποια αποσπάσματα από την τελική νουβέλα (Candy Candy Final Story). Παραθέτω εδώ σε αγγλική μετάφραση ένα απόσπασμα από ένα γράμμα του Άλμπερτ στην Κάντυ από τον επίλογο της νουβέλας.

"If someone in the camp hadn't kindly sent me back to Chicago...and if I couldn't meet you - Candy, at that time, I was nothing more than a suspicious man without memory, with no identification.

But you didn't leave me. You didn't leave me even when you were fired from the hospital.

Your memories will surely come back, you kept my spirit up.

Just one time I have saved you, but you -

I can never thank you enough.

I'm going to find out where your happiness lies.

I'll certainly take a holiday and come to meet you when I'm back.

Bert"

Ακολουθεί το γράμμα της Κάντυ, που λέει τα εξής:

"Dear Albert-san,

When will you come back from Sao Paulo?

When will you come to the Pony's Home?

If you are so much thankful to me, I hope you'll come soon..

I am - very grateful to my parents who have abandoned me at the Pony's Home.

Thanks to that, I could meet you!

It is me who can never thank you enough.

Yes, Albert-san.

Herein lies my happiness, in now.

Ah, I don't think I will be able to sleep tonight again.

But, I wish Little Bert dream the most fantastic dream.

With love and gratitude,

Candy"

Και μια παράγραφος από άλλο ένα γράμμα της Κάντυ, που μοιάζει περισσότερο με ημερολόγιο. Και πάλι από την τελική νουβέλα.

"Brother and sister.

Albert and I had been living together pretending so.

Is it like this if I live with my family?

No, it may have been slightly different from family.

I don't know how to describe it but somewhere inside me, I knew that Albert was special.

What kind of thoughts does Albert have about us...

Ah, he's driving me crazy..."

Άλλο ένα γράμμα της Κάντυ προς τον Άλμπερτ, από τον επίλογο της νουβέλας, περιγράφει πώς, όταν είχε πάει μαζί του στο Λέηκγουντ, βρήκε το κουράγιο να επισκεφθεί ξανά το δάσος όπου σκοτώθηκε ο Άντονυ κατά τη διάρκεια του κυνηγιού της αλεπούς.

"If only there wasn't that fox hunting held for my introduction as an adopted daughter, Anthony wouldn't have died that young.

- Because of me...Because of me Anthony was...

I began to cry, then you tenderly took me in your arms.

- ...It was me who adopted you...it's also me who ordered the fox hunting.

Your painful voice penetrated to my heart.

I learnt - you have been keeping the same anguish to yourself.

I'm sorry I cried so hard on your chest I made a mess of your fine shirt".

Τα παραπάνω αποσπάσματα έχουν δημοσιευτεί σ' αυτό τον ιστότοπο:

http://mspuddleshaven.com/

Δεν ξέρω αν έχουν ανέβει ξανά σ' αυτό το φόρουμ. Αν ναι, ζητώ συγγνώμη που τα ανεβάζω για δεύτερη φορά.

Όπως δείχνουν τα πράγματα, πάντως, μάλλον με τον Άλμπερτ κατέληξε η Κάντυ.
 
Είπα να τους κάνω μία μετάφραση (μιας και είμαστε σε ελληνικό forum):

"Eάν κάποιος από τo στρατόπεδο δεν είχε την καλοσύνη να με στείλει πίσω στο Σικάγο ... και αν δεν μπορούσα να σε συναντήσω - Candy, εκείνη την εποχή, δεν ήμουν τίποτα άλλο από έναν ύποπτο άνδρα χωρίς μνήμη, χωρίς ταυτότητα.


Αλλά εσύ δεν με άφησες. Δεν με αφησες ακόμα και όταν απολύθηκες από το νοσοκομείο.



Οι αναμνήσεις μου σίγουρα θα επανέλθουν, θα φροντίσεις να μου αναπτερώνεις το ηθικό.



Εγώ σε έσωσα μόνο μία φορά, αλλά -



Ποτέ δεν θα μπορέσω να σε ευχαριστήσω αρκετά.



Θα βρώ τί σε κάνει ευτυχισμένη.



Θα φύγω μακριά για λίγο καιρό και σίγουρα θα επιστρέψω να σε συναντήσω.



Bert "


"Αγαπητέ Albert,


Πότε θα επιστρέψεις από το Σάο Πάολο;



Πότε θα έρθεις στο σπίτι της Πόνυ (σπιτάκι του μιρκού αλόγου-μην πώ τίποτα για την ελληνική μετάφταση) ;



Αν είσαι τόσο πολύ ευγνώμων σ' εμένα, ελπίζω ότι θα έρθεις σύντομα ..


 


Είμαι - πολύ ευγνώμων στους γονείς μου που με έχουν εγκαταλείψει στο σπίτι της Πόνυ του.



Χάρη σε αυτό, θα μπορεσα να σε γνωρίσω!



Εγώ είμαι αυτή που δεν μπορεί να σ' ευχαριστήσει αρκετά.



Ναι, Albert.



Εδώ υπάρχει η ευτυχία μου, τώρα.



Αχ, δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να κοιμηθώ πάλι απόψε.



Αλλά, αλλά εύχομαι ο μικρός (καλός μου) Αλμπερτ να δεί το πιό απίθανο όνειρο.



Με αγάπη και ευγνωμοσύνη,



Κάντυ"


"Αδελφός και αδελφή.


Παριστάναμε εγώ και ο Άλμπερτ όταν ζούσαμε μαζί.



Ετσι θα ήταν, αν ζούσα με την οικογένειά μου;



Όχι, μπορεί να ήταν ελαφρώς διαφορετικα από οικογένεια.



Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω, αλλά κάπου μέσα μου, ήξερα ότι ο Άλμπερτ ήταν κάτι διαφορετικό.



Τί σκέφτεται ο Άλμπερτ για εμάς;...



Αχ, με τρελαίνει ... "


"Μακάρι να μην είχε γίνει ποτε το κυνήγι της αλεπούς για να γιορτάσουν την υιοθεσία μου. Ο Άντονυ δεν θα είχε πεθάνει τόσο νέος...


Εξ' αιτίας μου, εξ' αιτίας μου ο Άντονι ήταν ...
Άρχισα να κλαίω, και τότε με αγκάλιασες τρυφερά.


- ...Εγώ ήμουν αυτός που σε υιοθετησε. Κι εγώ ήμουν αυτός που διέταξε το κυνήγι της Αλεπούς.



Η επώδυνη φωνή σας τρυπούσε την καρδιά μου.



Έμαθα - ότι κρατάς κι εσύ τις ίδιες τύψεις για τον εαυτό σου.



Λυπάμαι έκλαψα τόσο πολύ και λέρωσα την καλή σου μπλούζα."


Προσωπικά απορρίπτω αυτή την τροπή, και για να είμαι ειλικρινής δεν ταιριάζει και το ύφος, ειδικά στην Κάντυ. Δεν θα έλεγε ποτέ ότι κάποιος θα την τρελάνει. Εδώ δεν το είπε για τον Τέρρυ-που δεν έκανε και λίγα. Γενικά, πολλοί πιστεύουν ότι τελικά κατέληξε με τον Άλμπερτ, που ήταν άλλωστε η πρώτη της αγάπη, αλλά μετά από μια τόσο έντονη σχέση με τον Τέρρυ είναι απλώς απογοητευτικό να στραφεί σε κάποιον που δεν την προστάτεψε σωστά ούτε σαν θετός της πατέρας. Κάπου εδώ να προσθέσω και την "αιμομιξία", γιατί μπορεί να μην ηταν συγγενεις εξ' αίματος, αλλά με την πράξη υιοθεσίας γίνεται. (Να μου πείς τότε και ο Άντονυ "συγγενής" δεν ήταν; Και ο Νήλ...)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα