Νονοί και νονές

[Bambinella]

Ειναι οι πνευματικοι μας γονεις. Το εργο τους σημαντικο για την πορεια της ζωης μας ως χριστιανων, δεν αναλωνεται μονο σε παπουτσακια και λαμπαδες καθε Πασχα.
Σταθηκαν λοιπον οι νονοι και οι νονες σας ανταξιοι της περιστασης; Ηταν κοντα σας; Κι εσεις απο την πλευρα σας τους θυμαστε; Αυτο το ρωταω γιατι μερικες φορες καποιοι εχουν τη συνηθεια να βαφτιζουν και να εξαφανιζονται.
Ας πω τη δικη μου εμπειρια:
Βαφτιστηκα Ιουλιο μηνα σε ηλικια 8 μηνων. Νονα μου ηταν μια φιλη των γονιων μου ονοματι Λινα. Η Λινα εμενε στην ιδια πολυκατοικια με τους γονεις μου κι ετσι γνωριστηκαν. Αυτο το "εμενε" βεβαια δεν ειναι απολυτα σωστο γιατι το σπιτι δεν ηταν δικο της, αλλα της αδελφης της και του γαμπρου της.
Η νονα ηταν Ελληνιδα, αλλα παντρεμενη με Αγγλο. Αυτον τον Αγγλο δεν τον ειδα ποτε. Οι γονεις μου ναι, προτου γεννηθω, εγω οχι.
Ζουσε λοιπον η νονα μονιμα στην πρωτευουσα της Αγγλιας, αλλα ερχοταν συχνα στην Ελλαδα ιδιως τα καλοκαιρια και καθοταν εδω καμποσους μηνες. Τη φιλεξενουσε, οπως ελεγα, η αδελφη της.
Ετσι λοιπον γνωρισαν οι δικοι μου τη Λινα και εκεινη αμεσως μολις γεννηθηκα εξεφρασε την επιθυμια να με βαφτισει. Ουτε λογος να με βαφτιζε ο φιλος του πατερα μου που τον ειχε παντρεψει με τη μητερα μου επτα χρονια νωριτερα, μια που ο κουμπαρος ειχε ξεκαθαρισει εξ αρχης πως αν αποκτουσαν παιδι, δε θα το βαφτιζε.
Η νονα ηταν μια πολυ ομορφη γυναικα γυρω στα 40. Κανονικη σε παχος, ψηλη νταρντανα που λενε, με μαυρο μαλλι και μεγαλα ματια. Στο προσωπο εφερνε λιγο στη Γκελυ Μαυροπουλου. Εγινε λοιπον η βαφτιση, γεμισαμε και ενα αλμπουμ με ασπρομαυρες φωτογραφιες και η νονα ηταν απολυτως ενταξει στις υποχρεωσεις της.
Τα πρωτα χρονια της ζωης μου μου ειχε φερει πολλα ομορφα πραγματα απο την Αγγλια: Μια κουκλα που περπατουσε και πολλες αλλες κουκλες πιο απλες. Την κουκλα που περπατουσε την επαιξα πολυ λιγο και δεν την πολυχωνεψα γιατι μου φαινοταν πολυ μεγαλη και αβολη. Αντιθετα, μια αλλη απλη κουκλιτσα τη λατρεψα και δεν την αποχωριζομουν σχεδον ποτε. Την ελεγαν Μαγκυ γιατι, συμφωνα με τη μητερα μου, αυτο το ονομα εγραφε στο κουτι της. Ηταν ξανθια με μπλε ματια (πρωτοτυπο!) και φορουσε ενα φουστανακι γαλαζιο με ροζ και ασπρες πιτσιλιες.
Περαν των παιχνιδιων, και χρυσο σταυρουδακι ειδα και ταυτοτητα που ειχε χαραγμενο το "Βιβη" και χρυσο ματοχαντρο και μερικα αλλα κοσμηματα ακομα που ομως δεν τα θυμαμαι καλα. Το Πασχα ρουχα, παπουτσακια η καμια φορα μονο το ενα η μονο το αλλο. Ολα αυτα μεχρι τα 12 μου περιπου, απο οσο μπορω να θυμηθω. Στην εφηβεια μου εξαφανιστηκε η νονα τελειως, ωσπου οταν ημουν 16 χρονων ηρθε ενα απογευμα στο σπιτι μας εντελως ξαφνικα και απροειδοποιητα. Το τι ρουχο μου εφερε δεν περιγραφεται. Ντουλαπα ολοκληρη! Και τι ωραια φορεματακια ηταν αυτα! Λες και τα ειχα διαλεξει εγω! Κοντευε το καλοκαιρι και ηταν ολα δροσερα, αναλαφρα και πανεμορφα. Απιστευτο το πως αυτη η γυναικα ηξερε ακριβως το γουστο μου!
Δεν μου εφερε ουτε κοσμηματα, ουτε χρυσα, αλλα και να εφερνε τι να τα εκανα; Εγω ενιωθα πως ειχα θησαυρο.
Θυμαμαι πως εμεινε πολλες ωρες μαζι μας εκεινο το απογευμα και μας ειπε οτι συντομα θα επεστρεφε στην Αγγλια.
Αυτο ηταν. Απο τοτε δεν την ξαναειδαμε ποτε. Καμια δεκαρια χρονια αργοτερα μαθαμε οτι πεθανε στο εξωτερικο.
Δεν θα ελεγα πως η Λινα σταθηκε πολυ κοντα μου ως νονα. Δεν ηταν ο ανθρωπος που θα πηγαινα να της πω τα προβληματα μου. Δεν την ηξερα τοσο καλα, δεν την εβλεπα συχνα και δεν ηταν ιδιαιτερα ζεστη και προσιτη. Οσον αφορα το χριστιανικο κομματι και τον ρολο της ως πνευματικης μου μητερας, εκει δεν ασχοληθηκε καθολου, κατι που δυστυχως ειναι ο κανονας.
Τη θυμαμαι ομως με συμπαθεια και νοσταλγια γιατι πιστευω πως εκανε ο,τι καλυτερο μπορουσε. Μου αρεσε κιολας που ηταν παντα ομορφη και περιποιημενη.
Νονα μου, αυτο το θεμα σου το αφιερωνω και να ξερεις οτι παντα σε εχω μεσα στην καρδια μου! Ωρα σου καλη εκει που βρισκεσαι...

 

[αριαδνη]

Eγω την είδα πρώτη φορά στα 24 μου μπαμπι σε έναν γάμο. πληγώνονται πολύ να μιλάω για αυτήν την γυναίκα . Δεν ξέρω καν πως μοιαζει ούτε και με νοιάζει πια. Δεν μου έφερε ούτε καραμέλα. Μικρή για να μην κλαίω οι δικοί μου αγόραζαν λαμπαδα και πασχαλινό αυγό και μου λέγανε από την νονά σου, νιώθω μόνο αηδία και περιφρόνηση. Ας μην μου έφερνε τίποτα μία φορά να με δει.

 

[BETTY BOOP]

Ωραιο θεμα!!!

Παντα διατηρουσα αριστες σχεσεις με τις δυο μου νονές (και τις οικογένειές τους εννοείται!).
Μεχρι και το γυμνασιο, την περιοδο του Πασχα, μαζι με ευχετηριες καρτες, επαιρνα λαμπαδα, σοκολατενιο αυγο, χρηματα για να αγορασω ο,τι θελω.
Και δεν ηταν μονο αυτα τα δωρα, ειχα και για τα Χριστουγεννα, λογω της ονομαστικης μου εορτης, το δωρακι μου.
Και βεβαια επισκεψεις στο σπιτι.

Διατηρουμε μεχρι σημερα αριστες σχεσεις, αν και λογω επαγγελματικων και οικογενειακων υποχρεωσεων εχουμε χαθει...

Νοσταλγώ και χαιρομαι...
_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Θα μπορούσα να επεκταθώ και στα επόμενα χρονια, οταν εγινα εγω νονά στο αγοράκι ενός γνωστού μας.
Του ειχα συμπεριφερθεί με τον καλύτερο τροπο δηλαδή με ακριβά δωρα (όταν πηγε σχολείο θυμαμαι οτι του ειχα παρει ακριβή για την εποχή τσάντα) ακόμα και βοηθεια για τις σχολικές του υποχρεώσεις...δεν τα εκτίμησε ιδιαιτερα...δυστυχώς.
Μετά από χρόνια έμαθα ότι οι γονείς χώρισαν...και δεν έχω δει από τοτε κανένα...

 

[Bambinella]

@αριαδνη Σε καταλαβαινω. Αν μπορω κατα καποιον τροπο να σε παρηγορησω, σου λεω πως και ο αντρας μου ειναι ιδια περιπτωση με τη δικη σου.
Στην οικογενεια του ειναι τρια αγορια. Τα δυο σταθηκαν, ας πουμε καπως πιο τυχερα στο θεμα αυτο. Ο αντρας μου ομως σταθηκε οσο πιο ατυχος γινεται. Εχει διδυμο αδελφο και βαφτιστηκε την ιδια μερα μαζι του, αλλα με διαφορετικες νονες. Η νονα του κουνιαδου μου ενταξει, καλουτσικη. Ο αντρας μου ομως δεν ειδε ποτε τιποτα απο τη δικη του. Ακομα και τη μερα της βαφτισης δεν του εκανε κανενα απολυτως δωρο. Ουτε καν ενα ψευτικο σταυρουδακι. Δεν μοιαζει απιστευτο;
Και μετα το τελος της βαφτισης δεν την ξαναειδε ποτε κανεις απο τους γονεις του. Η ιδια αρνηθηκε καθε επαφη. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι αυτη η γυναικα ανελαβε μια τοσο σημαντικη υποχρεωση αφου δεν μπορουσε να ειναι ενταξει ουτε στο ελαχιστο.

 

[αριαδνη]

@αριαδνη Σε καταλαβαινω. Αν μπορω κατα καποιον τροπο να σε παρηγορησω, σου λεω πως και ο αντρας μου ειναι ιδια περιπτωση με τη δικη σου.
Στην οικογενεια του ειναι τρια αγορια. Τα δυο σταθηκαν, ας πουμε καπως πιο τυχερα στο θεμα αυτο. Ο αντρας μου ομως σταθηκε οσο πιο ατυχος γινεται. Εχει διδυμο αδελφο και βαφτιστηκε την ιδια μερα μαζι του, αλλα με διαφορετικες νονες. Η νονα του κουνιαδου μου ενταξει, καλουτσικη. Ο αντρας μου ομως δεν ειδε ποτε τιποτα απο τη δικη του. Ακομα και τη μερα της βαφτισεως δεν του εκανε κανενα απολυτως δωρο. Ουτε καν ενα ψευτικο σταυρουδακι.
Και μετα το τελος της βαφτισης δεν την ξαναειδε ποτε κανεις απο τους γονεις του. Η ιδια αρνηθηκε καθε επαφη.. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι αυτη η γυναικα ανελαβε μια τοσο σημαντικη υποχρεωση αφου δεν μπορουσε να ειναι ενταξει ουτε στο ελαχιστο.

Αφού υπάρχουν και άλλοι μπαμπι παρηγοριεμαι! εμένα μου βγήκε όλο αυτό το θέμα στα έξι να γίνω νονά και μέχρι τα 34 να δωριζω στον βαφτισιμιο μου κανονικές λαμπάδες ακριβές χειροποίητες για να μην τον κακοκαρδισω.

 

[Bajar]

Ο νονός μου ήταν αυτός που πάντρεψε και τους γονείς μου. Στην επαρχία ίσως αυτό το έθιμο συνηθιζόταν περισσότερο από την πρωτεύουσα, νομίζω. Ήταν φίλοι με τον πατέρα μου πολλά χρόνια και ήταν και από το ίδιο χωριό. Ένας πολύ εγκάρδιος και χαμογελαστός άνθρωπος αλλά ως προς τις υποχρεώσεις του δε θα έλεγα ότι ήταν τυπικός. Και η σύζυγός του επίσης ήταν μια πολύ καλή γυναίκα. Βεβαίως και είχα και σταυρό (πολύ όμορφο και κομψό κι όχι "πατριαρχικών διαστάσεων") και ταυτότητα με το όνομά μου. Ως παιδί πρέπει να μου είχε φέρει και κανά δυο κούκλες, έλα όμως που δεν θυμάμαι ποιες, γιατί βαριόμουν να παίζω με κούκλες (ανάποδη από μωρό)! Δεν τον έβλεπα συχνά γιατί έμενε στο χωριό κι εμείς στην πόλη και δε νομίζω να μου έφερε ποτέ λαμπάδα, παπούτσια, ρούχα κλπ. Για αυτά φρόντιζε η μάνα μου και οι θείες. Όμως όταν άρχισα να πηγαίνω σχολείο, ίσως και μετά τα 7 μου χρόνια τις μια -δυο φορές που με πετύχαινε μέσα στο χρόνο μου έδινε μποναμά (ο μποναμάς των τύψεων, ίσως; ) Σίγουρα μου έδινε κατοστάρικο και όταν πήγα γυμνάσιο, πεντακοσάρικο! (δραχμές εννοείται). Κι αυτό τελείωσε όταν πήγα 2α λυκείου. Από την άλλη ούτε κι εγώ είχα απαιτήσεις ποτέ σαν παιδί, πολύ περισσότερο από έναν νονό που τον έβλεπα στη χάση και στη φέξη, χώρια που κατά βάθος πάντα πίστευα ότι ο ρόλος του νονού εκείνων των εποχών ήταν απλώς να δίνει ένα όνομα και τίποτε άλλο. Οπότε και με το μποναμά ήμουν μια χαρά ευχαριστημένη.
Η σύζυγός του πέθανε όταν ήμουν φοιτήτρια κι εκείνος πριν από μερικά χρόνια. Λυπήθηκα γιατί και οι δυο ήταν πολύ καλοί άνθρωποι άσχετα με τις υποχρεώσεις τους ως νονοί.
Από την άλλη εγώ ως νονά τεσσάρων κοριτσιών (μην αρχίσετε τώρα τα σχόλια περί πολιτικών φιλοδοξιών....) προσπάθησα να είμαι τυπική μέχρι να ενηλικιωθούν (τα τρία από αυτά, το τελευταίο αργεί ακόμη). Δυστυχώς το ένα έκοψε επαφές από μόνο του (οι γονείς δηλαδή) αλλά το δέχτηκα χωρίς πίκρα. Ήταν άλλωστε και πολύ μακριά. Με τη πρώτη βαφτισιμιά που έχει ήδη κι ένα παιδάκι (τη βάφτισα όταν ήμουν γυμνάσιο) έχουμε ακόμη άριστες σχέσεις κι επικοινωνούμε όσο μπορούμε, με τη δεύτερη μιλάμε ελάχιστα λόγω του ότι μετά τις σπουδές έφυγε για εξωτερικό κι έμεινε εκεί. Το τελευταίο που είναι νήπιο ακόμη το βλέπω όσο είναι δυνατόν καθώς μένει σε άλλη πόλη, αλλά είναι και ανηψάκι από αγαπημένη ξαδέρφη οπότε ο σύνδεσμος θέλω να πιστεύω πως δε θα χαθεί εύκολα.
Ομολογώ ότι εκτός από το μικρό που το ζήτησε η ίδια η ξαδέρφη, τις άλλες κουμπαριές τις κανόνιζαν οι γονείς και δεν είχα προσωπική γνώμη καθ' ότι ανήλικη κι εγώ τότε.
Σίγουρα όμως είναι ένα σοβαρό καθήκον αν το προσεγγίζει κάποιος από την ηθική/κοινωνική του πλευρά και κακά τα ψέματα, πολλές φορές και ακριβό.

 

[αριαδνη]

Ναι ο ρόλος του τότε νονου ήταν να δίνει το όνομα και τίποτα άλλο αλλά με την δική μου την νονά 19 χρόνια διάφορα έχω δηλ.νεα κοπέλα ήτανε, όταν με βάπτισε θα μπορούσε να ναι διαφορετική . Στα 20 της ανεξαρτητοποιήθηκε , στα 23 της παντρεύτηκε θα μπορούσε δηλ.μια φορά να ρθει να με δει.Μπράβο μπαχαρ να τα χαίρεσαι τα βαφτιστιρια σου.

 

[Bajar]

Σ' ευχαριστώ Αριάδνη! Για να πούμε την αλήθεια πολλές φορές οι νονοί/-ές δεν ανταποκρίνονται γιατί έγινε κάποια συμφωνία χωρίς τη συγκατάθεσή τους όσο εκείνοι ήταν σε μικρή ηλικία. Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η ταινία της Μαλέα "Πρώτη φορά νονός" (2007). Δεν είναι ρετρό βέβαια αλλά υπάρχουν πολλά σημεία στην πλοκή με τα οποία θα συμφωνούσαν όσοι ανέλαβαν κάποια βάφτιση άθελά τους.

 

[αριαδνη]

Σ' ευχαριστώ Αριάδνη! Για να πούμε την αλήθεια πολλές φορές οι νονοί/-ές δεν ανταποκρίνονται γιατί έγινε κάποια συμφωνία χωρίς τη συγκατάθεσή τους όσο εκείνοι ήταν σε μικρή ηλικία. Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η ταινία της Μαλέα "Πρώτη φορά νονός" (2007). Δεν είναι ρετρό βέβαια αλλά υπάρχουν πολλά σημεία στην πλοκή με τα οποία θα συμφωνούσαν όσοι ανέλαβαν κάποια βάφτιση άθελά τους.

Nαι μπαχαρ στην δική μου περίπτωση μόνη της το θέλησε ( φυσικά ο πατέρας της το πρότεινε αλλά το δεκτηκε με χαρά)κανείς δεν της το επέβαλλε ήτανε μεν μικρή αλλά ανεξάρτητη από μία περίοδο και μετά. Σε διπλανό χωριό έμενε από μας τόσο δύσκολο να ρθει μία φορά να με δει. Μάλλον για την εμπειρία το κάνε τίποτα άλλο.

 

[Bajar]

Nαι μπαχαρ στην δική μου περίπτωση μόνη της το θέλησε ( φυσικά ο πατέρας της το πρότεινε αλλά το δεκτηκε με χαρά)κανείς δεν της το επέβαλλε ήτανε μεν μικρή αλλά ανεξάρτητη από μία περίοδο και μετά. Σε διπλανό χωριό έμενε από μας τόσο δύσκολο να ρθει μία φορά να με δει. Μάλλον για την εμπειρία το κάνε τίποτα άλλο.

Αχ βρε Αριάδνη, είναι πράγματι στενάχωρο να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στη ζωή μας και δεν έχω τρόπο να σε παρηγορήσω κάπως.
Μάλλον τελικά πρέπει να ζητήσουμε από τους διαχειριστές να προστεθούν κάποια στιγμή στη συλλογή των emoticons φιλάκια, λουλούδια, δωράκια, κάτι τέλος πάντων να ελαφρύνουμε την καρδιά του άλλου σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις.

 

[αριαδνη]

Αχ βρε Αριάδνη, είναι πράγματι στενάχωρο να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στη ζωή μας και δεν έχω τρόπο να σε παρηγορήσω κάπως.
Μάλλον τελικά πρέπει να ζητήσουμε από τους διαχειριστές να προστεθούν κάποια στιγμή στη συλλογή των emoticons φιλάκια, λουλούδια, δωράκια, κάτι τέλος πάντων να ελαφρύνουμε την καρδιά του άλλου σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις.

Χα χα ναι κατά κάποιον τρόπο είναι απόρριψη και πονάει αλλά αρκετά μιλησα για την " νονά μου" χαίρομαι για όσους το βιωσανε πολύ γλυκά και όπως θα έπρεπε

 

[Θεία Λένα]

λοιπόν.
Γεννήθηκα σε άλλη πόλη από αυτή που μεγάλωσα. Στην πόλη που γεννήθηκα κι έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου με βάφτισε ένας πολύ καλός φίλος του μπαμπά μου.
Τον θυμάμαι αμυδρά, σαν αίσθηση περισσότερο. Το πρόσωπο του καθόλου. ( να σημειώσω πως στη μετακόμιση χάθηκαν διαφορά, ανάμεσα σε άλλα κ το άλμπουμ της βάφτισης μου).
Θυμάμαι το νονο μου που ερχόταν συχνά σπίτι μας και μου έφερνε.. ψάρια:' ) ( ήταν ερασιτέχνης ψαράς) και παιχνίδια. Νομίζω με αγαπούσε, μου είχε βγάλει και υποκοριστικό και μου έλεγε πως μοιάζω με την Αλίκη Βουγιουκλάκη

Λίγο πριν, ή λίγο αφότου μετακομίσαμε σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα.
Τον θυμάμαι πάντα με αγάπη, αν κι έζησα ελάχιστα μαζί του. Όσες φορές έχω προσπαθήσει να θυμηθώ το πρόσωπο του δεν τα κατάφερα, αλλά θυμάμαι τα λόγια του και πόσο χαιρόταν όταν τον αγκάλιαζα κι είναι το ίδιο.
Ας είναι καλά εκεί που είναι, ήταν ένας καλός άνθρωπος

 

[paulochelao24]

εμένα ο νονός μου και η νονά μου όταν με βάφτισαν ήταν ήδη 75 και 70 αντιστοιχα και όταν μέναμε στην ίδια πολυκατοικία στην Αθήνα μέχρι το 1983 ψιλοέρχονταν στο διαμέρισμα μας όπως και εμείς.Όταν φύγαμε για Λαμία το 1983 τους ξαναείδα άλλες 2 φορές το 1986 που κατεβήκαμε για γιορτές και το 1990 πάλι για τις γιορτές Χριστουγέννων.Αρχές 1991 ο νονός έφυγε απ' την ζωή.Την νονά μου την είδα τελευταία φορά το 2004 που την επισκέφτηκα όταν είχα κατέβει Αθήνα.Δεν μπορώ να πώ ότι ενδιαφέρθηκαν και πολύ (δηλαδή σχεδόν καθόλου) ούτε τηλέφωνα ,κάρτες Χριστούγεννα,ούτε μου έκαναν ποτέ κάποιο δώρο για γενέθλια ακόμη κι όταν μέναμε Αθήνα,ούτε καν τηλεφωνο για συγχαρητήρια όταν πέρασα πανεπιστήμιο.Ο αδελφός μου βέβαια ήταν ακόμη χειρότερα ,τον δικό του νονό και νονά δεν τους είχε δεί ποτέ στην ζωή του.

 

[johnny19818]

Τον νονά μου την γνωρίζω μόνο από φωτογραφίες. Δεν την έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Οι φωτογραφίες λοιπόν μαρτυρούν ότι είναι/ήταν μια κυρία εύσωμη παντρεμένη με 2 αγόρια που αρχές του 80 ήταν ήδη 12-14 χρονών. Ρωτώντας τους γονείς μου έμαθα ότι η νονά μου ήταν μια γειτόνισσα και φίλη τους που ήθελε να με βαφτίσει. Έκτοτε κάτι έγινε και οι σχέσεις τους χάλασαν. Φύγαμε και από τον Πειραιά οπότε ήρθε και έδεσε το γλυκό. Άξιοι αντικαταστάτες της κατάστασης ο νονός της αδερφής μου και κουμπάρος των γονιών μου, που μαζί με την γυναίκα του με έχουν βοηθήσει σε πολλά θέματα μέχρι και σήμερα και τους αγαπώ πολύ και αν και μένουν μακριά και αυτοί όποτε βρισκόμαστε χαιρόμαστε αμφότεροι.

Υ.Γ. Πολλές φορές έχει περάσει από το μυαλό μου να ψάξω την νονά μου στο Πάμε πακέτο...

 

[αριαδνη]

Τον νονά μου την γνωρίζω μόνο από φωτογραφίες. Δεν την έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Οι φωτογραφίες λοιπόν μαρτυρούν ότι είναι/ήταν μια κυρία εύσωμη παντρεμένη με 2 αγόρια που αρχές του 80 ήταν ήδη 12-14 χρονών. Ρωτώντας τους γονείς μου έμαθα ότι η νονά μου ήταν μια γειτόνισσα και φίλη τους που ήθελε να με βαφτίσει. Έκτοτε κάτι έγινε και οι σχέσεις τους χάλασαν. Φύγαμε και από τον Πειραιά οπότε ήρθε και έδεσε το γλυκό. Άξιοι αντικαταστάτες της κατάστασης ο νονός της αδερφής μου και κουμπάρος των γονιών μου, που μαζί με την γυναίκα του με έχουν βοηθήσει σε πολλά θέματα μέχρι και σήμερα και τους αγαπώ πολύ και αν και μένουν μακριά και αυτοί όποτε βρισκόμαστε χαιρόμαστε αμφότεροι.

Υ.Γ. Πολλές φορές έχει περάσει από το μυαλό μου να ψάξω την νονά μου στο Πάμε πακέτο...

Προσπάθησε το δεν ξέρεις πότε ήταν πολύ νέα οπότε δεν θα εχανες κατι

 

[johnny19818]

Προσπάθησε το δεν ξέρεις πότε ήταν πολύ νέα οπότε δεν θα εχανες κατι

Πραγματικά δεν ξέρω πως θα ήταν η όλη ατμόσφαιρα. Σχεδόν 40 χρόνια μετά ένα βαφτιστήρι ψάχνει τη νονά του....

 

[αριαδνη]

Πραγματικά δεν ξέρω πως θα ήταν η όλη ατμόσφαιρα. Σχεδόν 40 χρόνια μετά ένα βαφτιστήρι ψάχνει τη νονά του....

Ήταν μικρό παιδί τότε τι να λέμε, εγώ θα έδινα μία ευκαιρία.

 

[Bambinella]

Ήταν μικρό παιδί τότε τι να λέμε, εγώ θα έδινα μία ευκαιρία.

Δε νομιζω πως ηταν μικρο παιδι η νονα. Παντρεμενη γυναικα με δυο γιους 12 και 14 ετων.
Για μενα παντως, δε θα επρεπε να την ψαξεις, Johnny, και ιδιως μεσα απο τηλεοπτικη εκπομπη, εκτος αν αστειευοσουν. Αν πραγματι η νονα ηθελε να σε βρει, θα σε εβρισκε. Μην πιεσεις την κατασταση.

 

[johnny19818]

Για μενα παντως, δε θα επρεπε να την ψαξεις, Johnny, και ιδιως μεσα απο τηλεοπτικη εκπομπη, εκτος αν αστειευοσουν. Αν πραγματι η νονα ηθελε να σε βρει, θα σε εβρισκε. Μην πιεσεις την κατασταση.

Ναι, σαν φευγαλέα σκέψη πέρασε από το μυαλό κάποτε. Είναι όπως τα λες. Εξάλλου αυτή από τότε μπορεί που λέει ο λόγος να έχει βαφτίσει κι άλλο παιδί, εμένα θα θυμάται. Εν πάση περιπτώσει δεν έχω παράπονα αφού όπως είπα καλύφθηκα από τους νονούς της αδερφής μου.

 

[αριαδνη]

Δε νομιζω πως ηταν μικρο παιδι η νονα. Παντρεμενη γυναικα με δυο γιους 12 και 14 ετων.
Για μενα παντως, δε θα επρεπε να την ψαξεις, Johnny, και ιδιως μεσα απο τηλεοπτικη εκπομπη, εκτος αν αστειευοσουν. Αν πραγματι η νονα ηθελε να σε βρει, θα σε εβρισκε. Μην πιεσεις την κατασταση.

A , νόμισα πως ή νονά ήταν 12 ετών ή ίδια όταν σε βαπτισε , Τζονυ λάθος δικό μου , φυσικά τότε να μην την ψαξεις δεν το συζητώ.