Οι περισσότερες απο αυτές είναι όντως πολύ καλές - ειδικά αν αναλογιστούμε ότι έχουμε να κάνουμε με spectrum !!
Οι δε χρωματισμοί με τους συνδιασμούς τους αγγίζουν τα όρια της "ψυχεδέλειας" (μιά και τo clash δεν επιτρέπει πιό "λεπτό" μιξάρισμα) - χωρίς το τελικό αποτέλεσμα να φαντάζει ιδιαίτερα "κιτς". (θα έλεγα πως ακροβατεί κάπου ενδιάμεσα).
Φυσικά βοηθάει πολύ το γεγονός ότι πρόκειται για στατικές εικόνες, διότι η κίνηση των sprites και το "ξέχυμα" των χρωμάτων ήταν ο κατεξοχήν λόγος που ωθούσε τους προγραμματιστές στο να κάνουν πολλά spectrumoπαίχνιδα δίχρωμα, ώστε να αποφεύγουν το πρόβλημα.
Επίσης διαπιστώνω το εξής: Ενας τρόπος να "παρακαμφθεί" (στο μέτρο του δυνατού) το γνωστό πρόβλημα με τα attributes, είναι μέσω dithering !!
Eτσι το ντεγκραντέ κρατιέται στα δύο χρώματα στα "ευαίσθητα" σημεία, ενώ ταυτόχρονα δεν έχουμε και "απότομες" εναλλαγές που οδηγούν στα γνωστά (και αντιαισθητικά) "patches" χρωμάτων.
Γενικά, ένας καλός σχεδιαστής πάντα καταφέρνει να βγάλει καλό αποτέλεσμα σε στατικές εικόνες, ακόμα και με ζόρικους περιορισμούς. Θυμάμαι σε CBM (ο οποίος έχει τους ίδιους attribute περιορισμούς με τον spectrum στην "υψηλή" του ανάλυση), καλλιτέχνες όπως η Mimi Doggett έκαναν φοβερή δουλειά !! (δείτε παιχνίδια όπως το Hardball, το PSI-5, το Law of the West, κ.α., και θα καταλάβετε).