εγω εκανα μεγάλη καριέρα στο λύκειο σαν θύμα. Βλέπετε, στην τάξη μου αλλα και γενικότερα στο λύκειο δεν υπήρχαν πολύ μεταλλάδες (εκτος απο τους μεγαλύτερους μεταλλάδες που ήταν πολύ ανοξύδοτοι για να κάνουν παρέα με μικρότερους), οπότε ήμουν απο τους λίγους που είχαν χαίτη. Αλλα το δικό μου μαλλί δεν ήταν ίσιο και ωραίο σαν του κανονικού κόσμου, αλλα φουντοτό και αφανέ. Φανταστήτε οτι όταν το άφηνα έμοιαζε σαν το μανιταρέ μαλλί των ήμο. Βέβαια τότε όλοι με κοροίδευαν και με έλεγαν Ταρζαν. Είχαν βγάλει και τραγουδάκι που το έλεγαν οταν έμπαινα στην τάξη. Και όπως είναι φυσικό το άκουγαν και τρίτοι, που δεν τους ήξερα, και το έλεγαν και αυτοί. Αποτέλεσμα να γελανε ειρωνικά με εμένα κοπέλες και τύποι, απου δεν ήξερα καν τα ονόματα τους. Οπως καταλαβάινετε, σε συνδιασμό με το αγχος των εξετάσεων, με το οτι δεν είχα κορίτσι (για αυτο φταίω εγώ που ήμουν 100% χέστης) και με το οτι δεν είχα ιδιαίτερες παρέεες στο σχολείο, κάθε μέρα εκνευριζόμουν όλο και πιο πολύ. Και Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να αρχήσω να χτυπάω τον καθένα, όχι γιατι ήμουν χέστης αλλα γιατι θα ντρεπόμουν μετά τους γονείς μου που θα τους φώναζαν στο σχόλειο.
Απο όλους όμως που κορόιδευαν ήταν ενας (ο δήθεν μάγκας) που μου κόλλαγε πιο πολύ, αν και η αλήθεια είναι οτι δεν άπλωσε ποτε χέρι (βέβαια δύο φορες παρολίγο να πλακωθούμε). Μια μικρή γευση χαράς πήρα στην πενταήμερη που μας κορίδεψαν και δεν μας έδωσαν δικες μας καμπίνες αλλα μια για όλη την τάξη και ο παιδοβούβαλος γκρίνιαζε σαν ξυνισμένη χαζογκόμενα.
Βλέποντας τα όλα αυτα μετά απο σχεδόν δέκα χρόνια, σκευτομαι οτι ίσως κάποια στιγμή θα έπρεπε να είχα σηκώσει περισσότερο το κεφάλι και ας έπαιρνα καμια αποβολή. Τουλάχιστον θα το χαιρόμουν. Βέβαια παντα πιστευα οτι κάποια στιγμή θα ξανασυναντήσω πολλούς απο αυτούς και τότε ίσως να μου δωθεί η ευκαιρία να πάρω την μικρή μου εκδίκιση. Επίσης το άλλο που με στεναχώριζε ήταν η αδιαφορία των καθηγητών. Οι περισσότεροι ήξεραν τι γίνεται (και όχι με έμενα αλλα και με άλλα παιδιά που ήταν θύματα των νταίδων) αλλα πολλές φορές δεν ενδιαφέρονται να βάλουν τα πράγματα στην θέση τους. Υποτίθεται οτι στο σχολείο εκτός απο τις γνώσεις παίρνουμε και μια υποτιπόδη κοινωνική αγωγή (για όσους δεν την έχουν πάρει απο το σπίτι τους δηλαδή). Οταν όμως οι ίδιοι οι καθηγητές αδιαφορούν πλήρως τότε τι γίνεται;