Ραντεβού με μια άγνωστη (1968)

H κόρη της Ναθαναηλ έχει δηλώσει πως αυτή είναι ή αγαπημένη ταινία με την μητέρα της.
Κι εμενα το ιδιο απο ολες τις ταινιες της Ναθαναηλ. Αν εξαιρεσω το διφορουμενο φιναλε, κατα τα αλλα ειναι ενα εργο θαυμασιο.
 
Κλασική ταινία της δεκαετίας του 60, που καταπιάνεται με ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό θέμα που δεν είναι σπάνιο την εποχή εκείνη και ειδικά στην ελληνική επαρχία. Και αναφέρομαι φυσικά στους παράταιρους ηλικιακά έρωτες και κυρίως γάμους. Στην προκειμένη περίπτωση οι ηθοποιοί που ενσάρκωσαν τους ρόλους του αταίριαστου ηλικιακά ζευγαριού δεν θα μπορούσαν να ήταν πιο πετυχημένοι. Από την μια ο Δημήτρης Μυράτ ηθοποιός εγνωσμένου και υψηλοτάτου κύρους με αρχοντική φινέτσα ταίριαζε απόλυτα στον ρόλο του μεσήλικα εισαγγελέα. Και από την άλλη η λαμπερή Έλενα ενσάρκωσε επάξια τον ρόλο της νεαρής συζύγου που νιώθει παραμελημένη μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια ενός ανιαρού και συμβατικού γάμου και αναζητά τον ερωτισμό στον από μηχανής θεό αλλά τυχοδιώκτη Βόγλη.
Ο Γεωργιάδης κινείται στα συνήθη πεδία της σκηνοθετικής του δυνατότητας, με αποτέλεσμα το έργο να βλέπεται με ενδιαφέρον με αγωνία για την τελική εξέλιξη, αν και όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω αφήνει μετέωρο το τι μέλλει γεννέσθαι αφήνοντας το να πλανιέται στην σκέψη ή στις επιθυμίες του θεατή.
Και φυσικά ο πληθωρικός καθόλα σκηνοθέτης δεν ήταν δυνατόν να μην συμπεριλάβει στους ηθοποιούς έστω και σε δευτεραγωνιστικό ρόλο την ενζενί Άνν Λόμπεργκ που οι φήμες της εποχής οργίαζαν ότι ήταν ζευγάρι. Κατά την ταπεινή μου γνώμη παραήταν παράταιρο ζυγάρι και φυσικά πολύ περισσότερο από το αντίστοιχο Μυράτ-Ναθαναήλ της ταινίας.
 
Πίσω
Μπλουζα