iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 648
The Candy Snatchers (1973, Guerdon Trueblood)
http://www.imdb.com/title/tt0069840/
Υπόθεση: Τρεις μικροκακοποιοί απαγάγουν την 16χρονη Candy και την θάβουν ζωντανή, μέ ένα μόνο σωλήνα για να αναπνέει, απαιτώντας ένα ικανοποιητικό ποσό ως λύτρα για την απελευθέρωσή της από τον πατέρα της. Όμως ο πατέρας της Candy δεν θα δείξει καμία διάθεση να πληρώσει τα λύτρα, καθώς επιθυμεί τον θάνατό της ώστε να αποκτήσει ένα μεγάλο ποσό από ασφάλεια. Παράλληλα, μοναδικός μάρτυρας της απαγωγής είναι ένα μικρό αγόρι με πνευματική δυσλειτουργία που δεν μπορεί να υποδείξει τίποτα στους αστυνομικούς. Βλέποντας το σχέδιό τους να χαλάει, οι τρεις απαγωγείς θα βρεθούν σε απόγνωση και σε πάνω στην απελπισία τους θα οδηγηθούν στη βία.
Ένα από τα καλύτερα δείγματα των grindhouse ταινιών των 70's, το Candy Snatchers είναι γυρισμένο από τον Guerdon Trueblood, και αποτελεί τη μοναδική σκηνοθετική δουλειά του. Κρίμα, γιατί φαινόταν να έχει ταλέντο. Το Candy Snatchers είναι μια βίαιη και διεστραμένη ιστορία απαγωγής που δεν φείδεται σε sleaze εικόνες. Το βασικότερο πλεονέκτημα όμως της ταινίας είναι η γενικότερη πεσιμιστική του διάθεση και η κυνική παρουσίαση των χαρακτήρων. Εκτός από την ίδια την Candy δεν υπάρχει κάποιος βασικός χαρακτήρας της ταινίας που να είναι καλός ή να φαίνεται συμπαθητικός. Τα κίνητρα της δράσης όλων των χαρακτήρων είναι ανήθικα, κυνικά και με βάση το χρήμα και την απληστία. Πέρα από το γενικά απαισιόδοξο και βρώμικο κλίμα, η ταινία βασίζεται σε ένα έξυπνο σενάριο με αρκετές ανατροπές καθώς και σε μια αρκετά καλή παρουσίαση των χαρακτήρων των απαγωγέων, δίνοντας βάση στους λόγους που κάνουν την απαγωγή και στην αγωνιώδη προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τα προσωπικά τους στεγανα. Η τραχιά, ρεαλιστική σκηνοθεσία του Trueblood΄είναι πολύ καλή, επιβραδύνοντας ή επιταχύνοντας τους ρυθμούς όπου απαιτείται, χωρίς να αφήνει νεκρούς χρόνους και δημιουργώντας ένα πνιγηρό κλίμα εντεινόμενης αγωνίας, απόγνωσης και διαστροφής. Υπάρχουν αρκετές σκληρές και βάναυσες σκηνές βίας, βιασμών και χρήσης ναρκωτικών που ενισχύουν την αίσθηση παρακμής και σήψης που κυριαρχεί στην ταινία. Η moody αισθητική και η πολύχρωμη φωτογραφία διατηρεί μια 70's exploitation αύρα, ενώ και το κατάμαυρο, μακάβριο και πεσιμιστικό χιούμορ κάθε άλλο παρά λυτρωτικό είναι καθώς ολοκληρώνει τη γενική αίσθηση νοσηρότητας και απόγνωσης.
Trailer:
http://www.imdb.com/title/tt0069840/
Υπόθεση: Τρεις μικροκακοποιοί απαγάγουν την 16χρονη Candy και την θάβουν ζωντανή, μέ ένα μόνο σωλήνα για να αναπνέει, απαιτώντας ένα ικανοποιητικό ποσό ως λύτρα για την απελευθέρωσή της από τον πατέρα της. Όμως ο πατέρας της Candy δεν θα δείξει καμία διάθεση να πληρώσει τα λύτρα, καθώς επιθυμεί τον θάνατό της ώστε να αποκτήσει ένα μεγάλο ποσό από ασφάλεια. Παράλληλα, μοναδικός μάρτυρας της απαγωγής είναι ένα μικρό αγόρι με πνευματική δυσλειτουργία που δεν μπορεί να υποδείξει τίποτα στους αστυνομικούς. Βλέποντας το σχέδιό τους να χαλάει, οι τρεις απαγωγείς θα βρεθούν σε απόγνωση και σε πάνω στην απελπισία τους θα οδηγηθούν στη βία.
Ένα από τα καλύτερα δείγματα των grindhouse ταινιών των 70's, το Candy Snatchers είναι γυρισμένο από τον Guerdon Trueblood, και αποτελεί τη μοναδική σκηνοθετική δουλειά του. Κρίμα, γιατί φαινόταν να έχει ταλέντο. Το Candy Snatchers είναι μια βίαιη και διεστραμένη ιστορία απαγωγής που δεν φείδεται σε sleaze εικόνες. Το βασικότερο πλεονέκτημα όμως της ταινίας είναι η γενικότερη πεσιμιστική του διάθεση και η κυνική παρουσίαση των χαρακτήρων. Εκτός από την ίδια την Candy δεν υπάρχει κάποιος βασικός χαρακτήρας της ταινίας που να είναι καλός ή να φαίνεται συμπαθητικός. Τα κίνητρα της δράσης όλων των χαρακτήρων είναι ανήθικα, κυνικά και με βάση το χρήμα και την απληστία. Πέρα από το γενικά απαισιόδοξο και βρώμικο κλίμα, η ταινία βασίζεται σε ένα έξυπνο σενάριο με αρκετές ανατροπές καθώς και σε μια αρκετά καλή παρουσίαση των χαρακτήρων των απαγωγέων, δίνοντας βάση στους λόγους που κάνουν την απαγωγή και στην αγωνιώδη προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τα προσωπικά τους στεγανα. Η τραχιά, ρεαλιστική σκηνοθεσία του Trueblood΄είναι πολύ καλή, επιβραδύνοντας ή επιταχύνοντας τους ρυθμούς όπου απαιτείται, χωρίς να αφήνει νεκρούς χρόνους και δημιουργώντας ένα πνιγηρό κλίμα εντεινόμενης αγωνίας, απόγνωσης και διαστροφής. Υπάρχουν αρκετές σκληρές και βάναυσες σκηνές βίας, βιασμών και χρήσης ναρκωτικών που ενισχύουν την αίσθηση παρακμής και σήψης που κυριαρχεί στην ταινία. Η moody αισθητική και η πολύχρωμη φωτογραφία διατηρεί μια 70's exploitation αύρα, ενώ και το κατάμαυρο, μακάβριο και πεσιμιστικό χιούμορ κάθε άλλο παρά λυτρωτικό είναι καθώς ολοκληρώνει τη γενική αίσθηση νοσηρότητας και απόγνωσης.
Trailer:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
