Έχετε χάσει ποτέ την όρεξή σας να παίζετε videogames;

[Shock]

Μαζί με το Retromaniax μεγαλώνουμε κι εμείς. Οι ίδιοι άνθρωποι που είμαστε πάνω στο ίδιο τρένο 8 χρόνια τώρα βγαίναμε κάθε Σ/Κ για καφέ, κάναμε βόλτες Στουρνάρη, παίζαμε με τις ώρες το βράδυ, σήμερα είμαστε με ένα παιδί αγκαλιά διαβάζοντας το άλλο και με το μυαλό στα προβλήματα της καθημερινότητας που για κακή μας τύχη πληθαίνουν.

Ευτυχώς το gaming μας κρατάει λίγο γιατί χωρίς αυτό θα είχαμε σαλτάρει. Τρανό παράδειγμα ο Wally που δεν έχει πάρει κονσόλα ακόμα και το έχει ρίξει στο plexi-plexi

 

[Maddog]

Πέρασα μια φάση της ζωής μου από το 1992 μέχρι το 1995 που ασχολήθηκα ελάχιστα ως καθόλου με gaming και υπολογιστές.

Το "μικρόβιο" όμως υπέβοσκε και αναζωπυρώθηκε άμεσα όταν ήρθα σε επαφή με το PC ενός φίλου. Από τότε παραμένω αμετανόητος αν και θα συμφωνήσω με άλλα παιδιά που είπανε ότι ο τρόπος ή ακόμα και τα είδη παιχνιδιών που παίζεις αλλάζουν...

 

[johnny19818]

Σε νιώθω 100%!! Ακριβώς κι εγώ αυτό κάνω. Κολλάω κάπου; Ποιός ο λόγος να προσθέσω κι αλλη πνευματική τριβή στο ήδη τριμμένο από την καθημερινότητα κεφάλι μου; Walkthrough και βα φαν κούλο οι εχθροί. Είπαμε, να διασκεδάσουμε θέλουμε, όχι να σπάσουμε τα νεύρα μας . Αυτό που επίσης δε μπορώ να κάνω είναι να συνεχίσω (γιατί το να ξεκινήσω είναι ευκολο) ενα RTS ή RPG παιχνίδι. Με τα adventure κάτι γίνεται, αλλά με αυτά τα δύο, με τίποτα.

Nuff said που λένε. Ειδικά το Είπαμε, να διασκεδάσουμε θέλουμε, όχι να σπάσουμε τα νεύρα μας που είπες είναι πολύ σωστό. Το θέμα είναι να χαλαρώνεις. Οι σπαζοκεφαλιές και τα πολύ δύσκολα προβλήματα ανήκουν σε άλλες εποχές για μένα. Έτσι όπως έχει πάει το πράγμα αφού μπορώ να προχωρήσω ένα παιχνίδι και με τον εύκολο τρόπο για να δω τον τερματισμό του γιατί να μην το κάνω;

 

[alkis21]

Εγώ όταν φτάσω στο σημείο να σκέφτομαι έτσι, απλά θα πάψω να παίζω διά παντώς. Αλλά καταλαβαίνω τι λέτε, απλώς τυχαίνει να παίζω σχεδόν αποκλειστικά adventure games, στα οποία οι σπαζοκεφαλιές και τα δύσκολα προβλήματα είναι όλο το νόημα και ο λόγος για τον οποίο τα αγοράζω, επομένως δεν θα είχε νόημα να ενεργώ διαφορετικά.

 

[Imgema]

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς παιδιά αλλά εγώ για να διασκεδάσω θέλω games με σπαζοκεφαλιές και προβλήματα. Οτιδήποτε άλλο το βαριέμαι απλά. Δεν παίζω για να δω τον τερματισμό, παίζω για να ευχαριστηθώ όλο το περιεχόμενο πριν τον τερματισμό. Ο τερματισμός είναι πάντα το χειρότερο σημείο του game για μένα γιατί απλά σημαίνει πως το game που ευχαριστιόμουν τελείωσε. Μπορεί να είναι και μαζοχισμός, δεν ξέρω.

Πάντως αν ήθελα να δω απλά τερματισμούς, θα τους έβλεπα στο youtube και θα γλίτωνα και τα χρήματα.

Κατά τη γνώμη μου, κι αυτό αποτελεί ένδειξη ότι χάνουμε την όρεξή μας.

Το έχω ξανασυζητήσει αυτό το θέμα και στην περίπτωσή μου δεν είναι έτσι. Η όρεξη υπάρχει. Είχα να κάτσω να ασχοληθώ με game πολύ καιρό, αλλά όταν έπαιξα το Dark Souls χτύπαγα κάρτα και συμπλήρωνα 8ωρο. Το ίδιο συνέβη και με το South Park που βγήκε πρόσφατα (είμαι και φαν), το τερμάτισα μόλις χτες στο hard (γιατί ήταν εύκολο) σε 2 μέρες, παίζοντας 7+ ώρες την ημέρα.

Είναι απλά το ότι δεν βρίσκω αρκετά games να μου αρέσουν αλλά αυτό είναι και καλό. Γιατί αν έβρισκα συνέχεια θα με έχανε ο πολιτισμός.

 

[johnny19818]

@ Imgema. Δεν παίζω το παιχνίδι μόνο για να δω τον τερματισμό. Ο τερματισμός όμως είναι η επιβράβευση ότι έχεις καταφέρει να τελειώσεις ένα παιχνίδι για το οποίο έχεις ασχοληθεί ώρες και ώρες.

 

[Ajax87]

Εγω στο θεμα αυτο ειμαι καπου στην μεση , θελω και την προκληση και την σπαζοκεφαλια αλλα ως ενα σημειο , αμα δεν βγαζω ακρη θα παω σε λυση για το συγκεκριμενο σημειο...Το προτιμω απο το να σπασω την τηλεοραση απο τα νευρα μου .

 

[Imgema]

@ Imgema. Δεν παίζω το παιχνίδι μόνο για να δω τον τερματισμό. Ο τερματισμός όμως είναι η επιβράβευση ότι έχεις καταφέρει να τελειώσεις ένα παιχνίδι για το οποίο έχεις ασχοληθεί ώρες και ώρες.

Βασικά, έτσι ήμουν παλιά, ειδικά με τα arcades. Λόγω του ότι ήταν πιο δύσκολα τότε και λόγο ότι και στις κονσόλες όταν έχανες ξεκινούσες από την αρχή, το να δεις τον τερματισμό ήταν κάτι φοβερό. Θυμάμαι στα arcades όταν κατάφερα να τερματίσω για πρώτη φορά το Golden Axe, όλοι βλέπανε τον τερματισμό με δέος. Το ίδιο γινόταν και όταν κάποιος έφτανε ένα game σε πίστες που κανείς δεν είχε φτάσει, πχ στο Bubble Bobble και στο Ghost & Goblins. Είναι λογικό όταν έχεις μία καμπίνα σε ένα μαγαζί και την βλέπεις κάθε μέρα, και συνήθως όλοι την φτάνουν μέχρι ένα σημείο, να σου φαίνεται απίστευτο όταν βλέπεις κάτι καινούριο (καποία νέα πίστα ή τερματισμό).

Ομως αυτό δεν συμβαίνει πια για έναν και μόνο λόγο. SAVES. Πλέον όλα τα games κάνουν save οπότε είναι θέμα χρόνου και όχι skill ή υπομονής να δεις τερματισμό. Στο τέλος όλοι τερματίζουν οποιοδήποτε game οπότε το να δεις τον τερματισμό δεν είναι κάτι σπουδαίο γιατί το έχεις σίγουρο, 100%. Για να ισορροπήσουν τα πράγματα όμως, τα παιχνίδια έχουν γίνει λίγο μεγαλύτερα σε μέγεθος και πιο πλούσια σε περιεχόμενο. Οπότε πλέον αυτό είναι που έχει ενδιαφέρον, το περιεχόμενο και όχι ο τερματισμός (για μένα τουλάχιστον). Και δυστυχώς τα περισσότερα games αποτυγχάνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον γιατί απλά το περιεχόμενο είναι πολύ βαρετό, χωρίς πρωτοτυπία, χωρίς κάποιου είδους πρόκληση κλπ.

 

[viking4a]

Κατα καιρους σταματουσα να παιζω PS3, τον λογο δεν τον γνωριζω

Απλα, σταματαγα..χαχα!!

Ομως ξανα προς τη δοξα τραβω!!!

 

[milntov]

Ποια ορεξη να χασουμε που εχουμε χασει μεχρι και τον υπνο μας για τα videogames.

Αν στα 90ς ειχα τεραστια ορεξη για videogames τωρα αυτη η ορεξη εχει γινει 10 φορες μεγαλυτερη με το setup που εχω για τα ρετρο και τα συγχρονα παιχνιδια και με τοσα πολλα ποιο συγρονα παιχνιδια που εχουν βγει εχουν να δωσουν παρα πολλες χιλιαδες ωρες gameplay ακομα και θα ηταν καλυτερα για μενα απο τωρα και στα επομενα 2 - 3 χρονια να μην ξαναβγαλουν κανενα ΑΑΑ παιχνιδι γιατι θελουμε να παιζουμε και τα ρετρο.

Παντως οτι θα εφτανε σε τετοια επιπεδα η διασκεδαση απο τα πιο συγχρονα videogames πραγματκα δεν το περιμενα.Που και να ειχα και καμια ισχυρη καρτα γραφικων με 16gb vram

 

[freaktmp]

Εγω θα κανω γραφικη παρασταση.

Το 1998 αρχισα να ασχολούμαι με emulation, οποτε απο κει και περα η ορεξη μου για retrogaming αυξανει εις βαρος του modern gaming. Το 2008 αρχισα δειλα δειλα να ασχολουμαι με το αυθεντικο hardware. To 2015 αποφασισα να σταματησω να αγοραζω ελλατωματικα πραγματα και να προσπαθω να τα επισκευασω και να επικεντρωθω στο να παιζω παιχνιδια. Απο τοτε ασχολουμαι πρακτικα μονο με retro παιχνιδια και σπανιοτατα ριχνω και μια ματια σε κατι συγχρονο.

 

[milntov]

Εγω θα κανω γραφικη παρασταση.

Το 1998 αρχισα να ασχολούμαι με emulation, οποτε απο κει και περα η ορεξη μου για retrogaming αυξανει εις βαρος του modern gaming. Το 2008 αρχισα δειλα δειλα να ασχολουμαι με το αυθεντικο hardware. To 2015 αποφασισα να σταματησω να αγοραζω ελλατωματικα πραγματα και να προσπαθω να τα επισκευασω και να επικεντρωθω στο να παιζω παιχνιδια. Απο τοτε ασχολουμαι πρακτικα μονο με retro παιχνιδια και σπανιοτατα ριχνω και μια ματια σε κατι συγχρονο.

Προβολή συνημμένου 268276

Εγω παντως και τα συγρονα παιχνιδια σε CRT τα παιζω οπως ακριβως επαιζα στα 90ς οποτε υπαρχει και το ρετρο στοιχειο των 90ς σε αυτα και ετσι γινονται το συμπληρωμα στο retro gaming

 

[Λεωνιδας σουλης]

εγω εχω πολλα χρονια να παιξω,παρα πολλα αλλα θα ηθελα να επανερθω